Image via Wikipedia
Binnenin, op het voorblad staat iets meer: Br. Karel...
en in het boek vind je enkele stempels van Ecole Moyenne Pédagogique,(Scheppers) en midden daarin: B.P.30 Bujumbura Burundi...
Slechts enkele schamele gegevens, die toch heel wat zeggen... In Bujumbura in een Scheppers-school zat blijkbaar indertijd een Broeder Karel, die niet alleen daar was, maar echte interesse had voor de zwartjes die daar en en in heel Afrika woonden... Broeder Karel, de Br. wijst al op de nederlandse taal, net zoals de naam Karel. Een Vlaming die daar les gaf wellicht aan de Tutsi's of hoe heten die andere soorten daar ?Of aan beide ? Want die twee volkeren woonden daar samen op één gebied, de enen de heersers, den anderen wat onderdrukt.
Misschien is Broeder Karel daar geweest tijdens die genocide?
Of misschien bij de onafhankelijkheid ?
Misschien zat dit boek in zijn valies waarmee hij de streek had ontvlucht?
Of misschien bleef het daar ergens liggen, en is het god weet hoe hier terug zijn land van oorsprong teruggekomen, en vond ik het op de rommelmarkt te Zottegem...
Wie weet welke avonturen dat boek heeft meebeleefd...
Misschien is Broeder Karel een van die broeders die net als Pater Jan, uit mijn jeugd, een van die mensen die het celibaat niet langer aankon, en daar met een van die mooie tutsimeisjes huwde?
Ik weet het niet, ik kan alleen wegdromen bij dat mooie boek.
Misschien denk je dan wel: Die gek, wat zit hij daar te fantaseren over ene broeder Karel? Je hebt gelijk, wellicht ben ik een beetje gek met die dingen...
Ik vond al foto's van een gans gezin in zo'n boek, een foto als bladwijzer in een nooit uitgelezen boek... ? En ik ? bietekwiet zit dan dat fotootje te bestaren en te bestuderen, wie is dat? wat doen ze ? hoe zijn ze ? Die ene heeft een vies bakkes, zijn mondhoeken hangen, en zijn lippen sluiten als een peperbusse...Maar dat manneke daar vooraan, dat ziet er een deugnietje uit, een echte kwajongen, kijk maar, zijn knieën zijn of vuil, of hij heeft een tuimelperte gemaakt en 't vel is er af...
En een visitekaartje op chiek papier, met hoogreliëfdruk, van een minister, met daarop in lelijk doktersgeschrift: Steeds ten dienste en zijn handtekening, een los krollewietje, volkomen onleesbaar...
Een gedroogde bloem, klavertjes vier en noem maar op...tot zelfs de sporen van mensen met de zelfde onhebbelijke manieren als ik soms heb: een blaadje van het wc-papier als bladwijzer, getuige van het feit dat het toilet tot leesruimte is geworden...
Heerlijk toch ?
Al die sporen van mensen...Mensen, mensen zoals u en ik... met hun grote en hun kleine kantjes. Mensen die we bekijken vanuit ons eigenste ik, vanuit onze optiek op de mens.
Wat ik ook heerlijk vind, is het terrasjes doen... Ik doe het niet zo vaak, maar als ik het doe, dan zitten we de mens te bespionneren... Zijn te korte broek, haar bloesje die wel wat veel spant, zijn haar in stekeltjes, zijn snor, haar gekke haarkleurtjes... Doe jij dat ook ? Dan moet je ook je zelf wel terugvinden in het voorgaande stukje... dan kijk je ook mensjes...
Vandaag zijn we naar de rommelmarkt geweest te Deinze... Ik dacht er aan dat dit de eerste rommelmarkt was die we ooit bezochten... Acht jaar geleden, Koen was nog maar een paar maand overleden, en we zagen een reclamespotje op AVS over die rommelmarkt... Willen we daar eens naartoe? In een vertwijfelde poging eens andere dingen te zien, andere dingen te horen, weg te zijn van dat immense verdriet... Het viel mee, en we zijn blijven rommelmarkten...
Acht jaar al.
En het is nog steeds gisteren... zo nabij, en zo ver af.
ach, het zal wel nooit eergisteren worden.
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten