dinsdag, april 21, 2009

Zonnepanelen en beveiligingscamera's...

St. Michael and Gudula Cathedral in Brussels.Image via Wikipedia

Heb je het ook gelezen? De diefstal van zonnepanelen neemt hand over hand toe!
Die dingen zijn duur, de premie voor plaatsing wordt afgebouwd, en dus is er een markt voor "tweedehandse" zonnepanelen...
Binnenkort moet je naast je zonnepanelen een bewakingscameraatje zetten (op zonneenergie !!!!)om je panelen te beschermen, maar ook de beveiligingcamera's liggen goed in de markt, en het zijn niet allemaal domme dieven die ze stelen. Domme dieven zoals in Honsbroek (Nl), waar een man de bewakingscamera's ging stelen, maar zijn bestelwagen iedere keer netjes in het zicht van de camera zette, die dus netjes de wagen filmde tot ze afgekoppeld ware, op iedere beeldband stond netjes de bestelwagen met nummerplaat leesbaar midden in het beeld...

Maar het is een symptoom van de crisis, dat steeds meer dingen gestolen worden en op een alternatieve markt weer opduiken... De meest bizarre dingen, zo heeft men vastgesteld dat in het columbarium de urnen gestolen werden...

(Wie begraaft zijn dierbare in een tweedehands urne?)

Eigenlijk is er niets nog echt veilig voor diefstal, uit de tuin van tanteke verdween zelfs een struik...

Op de rommelmarkten zie je de gevolgen van de crisis ook! De tweedehandskledij verkoopt er goed, maar siervoorwerpen in de brede zin van het woord, die lopen van geen kanten meer. Ik zeg siervoorwerpen in de brede zin, omdat je versteld staat van hoe ingenieus de mensen zijn om van een of ander ding een siervoorwerp te maken. Ik ken een voortuintje waar een oude door en door roeste motorfiets staat als "sieraad". Ook oude fietsen zie je in tuintjes staan roesten. Je kunt het zo gek niet bedenken, of er is een markt voor... Ooit zag ik een oude WC-pot als bloempot staan. Nu, persoonlijk zie ik die dingen nog net iets liever dan die lelijke plastieken tuinkabouters in door de zon afgetrokken kleuren... Maar ja, goesting is koop. Naast wijlen mijn schoonmoeder was er destijds een tuintje waar honderden (echt waar!) van die kabouters de tuin vulden. Je had de indruk dat er te weinig plaats was om nog een bloempje te zetten...

Eén keer zag ik een hele mooie, eigenlijk een trol, met uitzondering van de kop, helemaal in plantaardig en voornamelijk levend organisme opgebouwd. Het haar was slaapkamergeluk, je weet wel dat frêle groene plantje met zijn ontelbare miniblaadjes.

Dat vind ik dan wel weer mooi...Ik denk dat het komt omdat ik zo'n liefde heb voor volkskunst. Wat een mens zelf samenfoefelt, uit liefhebberij, dat heeft steeds een zekere charme, ook al is het onhandig gemaakt en wat schots en scheef, het heeft iets van warmte in zich.

Ik kan het niet helpen, ik hou daar van. Gewoon al van het feit dat de mens creatief is, dat hij zichzelf uit in een eigenlijk nutteloos iets, gewoon omwille van de schoonheid die hij er in ziet, de lol die hij er aan heeft. Die dingen zijn er veel te weinig, en veel minder dan vroeger.

Vroeger had bijna ieder huis wel iets echt eigens, nu woon je in een rij identieke huizen van een wijk, en je mag niet te zat zijn, of je mist van voordeur. Maar zelfs in de stad, waar de huizen meestal wel een verschillend uiterlijk, een verschillende stijl hebben, zag je vroeger veelal nog van die dingen die echt van de bewoner waren... Denk gewoon maar eens aan de rolluiken, vroeger waren dat van die houten dingen, die regelmatig een verfbeurt nodig hadden, en dan zag je de vader op een zonnige vakantiedag zijn rolluik eerst afwrijven (of de verf afbranden), en dan netjes weer in zijn basiskleur steken, en dat was toen lang niet allemaal wit!, maar bovendien leefde de man zich dan nog eens uit in fantasietjes, die net altijd iets anders waren dan bij de buren... Klassiek waren de latten in een andere afstekende kleur, maar soms werden die ook in een speciaal patroon er op aan gebracht. Ook de voordeur was meestal niet in één kleurtje, maar er waren fantasietjes op...Dat is nu allemaal bijna volledig verdwenen... Je ziet nu die huizen staan, waar ze voor het "fermette"-beeld, valse blinden (luiken) aan hangen, maar je ziet al van heel ver dat die niet echt zijn, het beeld klopt niet... De kleuren, het model is veel te stereotiep... Het hartje in de WC-deur ontbreekt, en zo is er een heleboel die al van op een afstand verraadt dat het fake is, nep, kitch...

Als ik van hier naar Avelgem rij, dan passeer ik op een bepaald moment een paar van die huizen in Spaanse stijl, met die speciale vorm van dak, en die speciale pannen, die net niet echt zijn...Maar die huizen passen hier helemaal niet, dat vloekt met de rest en vooral met de natuur. Heel wat van die alleenstaande huizen op de buiten (die vervloekte lintbebouwing in ons Absurdistan weet je wel) zijn van die dingen die ergens gezien zijn op een reis in het buitenland, en die ze hier dan een dunnetjes overdoen. Zo weet ik een huis staan met de tierlantijntjes die je ziet aan de huizen in het Zwarte Woud, maar die hier staan als een hoge hoed op een geitenbok... Het huis op zich is best aardig, maar het past niet in het geheel... Maar ja, we krijgen tegenwoordig aanmoediging van Nationaal in die richting... En zo krijg je een ultramodern Centrum van de Ronde van Vlaanderen vlak voor de Gotische St Walburgakerk, en naast het Huis van Parma, geboortehuis van Margaretha weet je wel... Dat wielermuseum is best mooi en wellicht heel functioneel, maar dat vlak naast al die oude statige gebouwen??? Nee.

Toch ben ik ook niet voor wat Brugge jaren en jaren deed, en waar iedereen verplicht was van die kneuterige geveltjes te hebben... Nee, ik vind een gestage groei van een stad het mooist, waar je de stijlen ziet overgaan in de tijd, en waar alles in een bont boeket toch een mooi geheel vormt.
In die zin vind ik Gent een van onze mooiste steden. Ook bepaalde stukken van Brussel hebben nog dat charmante, dat bruisende.

Maar ik was bezig over de mens die zelf zijn accent aanbracht aan zijn woning...nu niet meer, of veel minder. Overal zitten nu rolluiken in PVC of een ander unikleurige kunststof, en die blijven zo, zolang ze er hangen. De ramen idemdito... Makkelijk, maar geen persoonlijkheid meer.

Vroeger waren de werkdagen veel langer, de verlofdagen veel minder, de weekends veel korter, en toch hadden de mensen tijd voor die dingen...Nu hebben ze meer tijd, maar geen tijd meer voor die dingen... Bizar !

Hoe meer tijd er is, hoe minder er lijkt te zijn.

En wat mij nog het meest van al stoort, is dat de mens geen tijd meer heeft om iets te doen, iets te maken, zo maar, op eigen initiatief, volgens eigen inzicht... Alles wat nu nog gebeurt aan dergelijke dingen, gebeurt georkestreerd, onder leiding, in een club... en je ziet ze niet uitgroeien naar eigen dingen. Het lijkt wel of de massa beelden van de teevee geen verrijking brachten, maar een verarming van de fantasie.

djudedju

Vanmiddag gaan we vissen. In het park... Wie weet bijten ze daar beter?

tot de volgende ?

Geen opmerkingen: