Image via Wikipedia
Ze beseffen wellicht niet hoe gevaarlijk ze te werk gaan! Geen een van die mannen heeft ook nog maar gehoord van lichten op de fiets, en toch rijden ze bijna onzichtbaar met zijn drie naast elkaar over de eerder smalle wegen voort.
Wee de automobilist die hen te laat zag en een ongeval met de fietsers veroorzaakt. U leest goed, de automobilist veroorzaak, want de zwakke weggebruiker is in onze wetgeving altijd in het gelijk! Dat die zwakke weggebruiker zijn laars lapt aan de meest elementaire verkeersregels mag als niet ter zake doende afgeschreven worden.
Bovendien is er nog een groot gevaar dat de autobestuurder gemolesteerd wordt door de bende wielerterroristen, die zich in groep heel sterk weten, en vooral heel anoniem, allemaal in hetzelfde apenpakje gestoken.
Wellicht denk je dat ik overdrijf, dat het allemaal zo erg niet is, maar dan moet je echt eens in deze prachtige streek komen wonen...dan zie je wel dat ik niet overdrijf! Iedere vereniging van wielertoeristen schrijft minstens één uitstap voor naar de "bergen" van onze Vlaamse Ardennen... en dan zwoegen die mannen van links naar rechts zwalpend op onze heuvels rond... en wij sakkerend er achteraan..
Maar ik zal er niet meer over zeveren, alleen nog melden dat ik gisteren zes keer de ambulance hoorde in de verte, en dat is in onze streek abnormaal veel!
We hebben een heerlijke streek, met zijn prachtige valleien, zijn bossen, en zijn hellingen. Vele kunstenaars hebben deze streken in hun schilderijen bezongen (dichterlijke vrijheid), en als je op een heuvelrug staand de oneindige verte kunt beschouwen, dan voel je je een koning te rijk. Het is eigenlijk geen wonder dat ze hier komen fietsen, maar gek genoeg, ze zien niet eens de streek, ze zuchten en zwoegen, maar eventjes halt houden om te genieten, dat mag en kan niet. Gekke Belgen die wielrijders....
Gisteren heeft Frederik in mijn voortuintje, aan de boord van de rijweg, plaatjes in de grond gezet, zodat de aarde niet steeds weer op de rijbaan komt, en mijn tuin dreigt de straat te veroveren... Mooi werk ! De plaatjes zijn recuperatiemateriaal... Gekregen van Geert, de zoon van Luc (vissen), het zijn zware polyesterplaatjes, quasi onbreekbaar, en afvalproducten van op zijn job. Ideaal om de tuinperken mee af te boorden.
Terwijl hij daar aan bezig was, stond ik mijn gesnoeide linde te bekijken, en aan een van de knoesten, wellicht de knoest die het meest zon ontvangt, zag ik plots tientallen botjes die zich door de schors hadden gewrongen! Een voorbeeld voor ons, hoe sterk het leven eigenlijk wel is !
Ik zie buiten de witte camelia in bloemen staan, de rode bloeit ook al, en de roze begint open te gaan. De roze is de mooiste, heel dikke bloemen, in rood en wit gestreept (geeft een roos beeld, maar is het eigenlijk niet). Ook de sneeuwballen beginnen dikker en groter te worden, en je ziet zelfs al wat wittigs er aan. Aan de seringen staan reeds de trosjes bloemen, reeds in zijn paarse kleur, maar nog zo miniem en teer... Aan de achterzijde van mijn huis hangen nu hele trossen witte clematis in watervallen naar beneden, mijn keuken in het donker zettend. Na de bloei moet ik daar zeker wat gaan snoeien!
Ik voel mijn hart opengaan als ik die ontluikende natuur zie!
Mocht er geen dikke mist hangen, dan zag je nu met mij de treurwilg ginder ver reeds in zijn teergroene kleur staan, en ja, de populieren krijgen reeds hun dikke bruine botten, waardoor er een paarse schijn over de takken lijkt te hangen. In de reeds wijd open botten van mijn klimhortensia zie je reeds de bloembotjes zitten... God, wat hou ik van de lente ! Dat is het enige wat mij wat verzoent met die donkere sombere winterperiode met zijn korte dagen, nadien ontploft de natuur ineens van het bruisende leven en de prachtigste bloemenkleuren ! Waar er geen winter is, is er wellicht ook geen bruisende lente.
In de tuin lijken veel planten serieus aangetast door de voorbije vorstperiodes. Sommige planten zien er heel doods uit, maar het is nog te vroeg om een definitief oordeel te vellen. Bij de houterige planten kun je zien dat de dikkere takken nog niet dood zijn, maar het is afwachten of ze nog leven genoeg in zich hebben om nieuwe botten, nieuwe takken aan te maken... De passieflora's zien er er heel triest uit, maar ook daar lijken de dikste takken nog niet echt dood...Hopen dus... Zijn er veel planten kapot, dan zal er hier en daar wat hersteld moeten worden, wat nieuws aangeplant moeten worden, en hopen op normalere winters dan de voorbije...
Hé, dat is gek ! Ik heb "Zemanta" geïnstalleerd, een ding die me steeds weer prentjes aanbied, op basis van mijn tekst... Ik schreef over Frederik, en plots zie ik een mooie tekening (ets) van Frederik III verschijnen.Maar het is den diene niet die mijn tuin afboordde...
Enfin, ik ga stoppen voor vandaag... het is nog steeds mistig. Met wat geluk zul je als supporter plots de renners zien opdagen uit de grijze muur van mist, en zoef, wat gescheurde mistflarden...en dan niets meer... Gebrul van onzichtbare auto's die door de mist snorrelen in de hoop nog een glimp op te vangen van de renners op een plaats waar misschien geen of minder mist hangt... OOk op TV zal het minder zijn dan anders...de helicopters kunnen niet opstijgen, dus geen overzichtbeelden....
djudedju
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten