Zon...

Na twee eindeloze dagen mist (eerlijkheidshalve, gisterennamiddag was het al redelijk) is er nu eindelijk weer zon te zien ! Er hangt nog steeds een floers van nevel over de koude witberijmde velden, maar de zon IS er !
De hemel heeft weer dat tere lichte blauw van de schilderijen van Breughel. Met einders die wit schijnen.
De enige vervuiling zijn de witte strepen van gepasseerde vliegtuigen. Alleen laag bij de horizon is er iets als een witte wolk te bespeuren.
Mooi !

Gisterennamiddag ben ik nog eens gaan wandelen, mijn gewone kleine toertje, door de Jagerij, de Horebeekse Hoek en via de Materse Hoek weer naar huis toe... Al na een paar honderd meter begon de pijn ... in mijn rechter heup en later ook in mijn linkerheup...de rugpijn bleef weg tot ik in de Materse Hoek was !!! Mijn turnoefeningen werpen dus vrucht af !
Ik ben ondertussen ook begonnen met oefeningen om mijn heupgewrichten zo soepel mogelijk te doen werken. Ik geloof niet dat de schade aan mijn heupen echt groot is, ik hoor van diverse mensen dat zij voor een broodnodige operatie hun gewrichten hoorden knarsen, ik heb dat nog niet, dus kan het nog niet zo erg zijn (Ik heb een voorschrift voor het nemen van foto's van mijn heupen, maar ik wacht tot Veerle weer hersteld is...kwestie van niet helemaal in de knoei te raken).
Ik heb je, meen ik mij te herinneren, al verteld dat ik bij het instappen in mijn auto, bijna mijn tweede been (linker) niet meer in de wagen krijg, van de helse pijn... Ik had die pijn ook bij het aantrekken van mijn onderbroek en mijn broek, op het ogenblik dat ik mijn linkse poot moest opheffen om hem in mijn broekspijp te krijgen... Nu is dat, dankzij de bijkomende turnoefeningen al veel verbeterd. De auto gaat nog moeizaam, maar dat komt ook wel nog in orde...zodat ik stillekens het vermoeden heb dat mijn heupen eerder vastgeroest zijn dan wel versleten... Ons vader heeft dat ooit erg gehad met zijn schoudergewrichten, en moest dan speciale oefeningen doen om zijn schouders weer los te werken. Het te weinig gebruiken door de ziekte was bij hem en wellicht ook bij mij de oorzaak van dit vastroesten. (Mensen met een ijzeren gestel hé!)

Als het weer het toelaat zou ik wellicht deugd hebben van een dagelijks wandelingetje. Bewegen als het kan is duidelijk van belang.
Laatst vroeg iemand me of die turnoefeningen geen pijn doen. In het begin was het heel erg pijnlijk, en ik ben dan ook heel langzaam en traag opbouwend begonnen. Oefeningen die ik nu twintig maal doe, deed ik in het begin soms maar vijf, zes keer, en dan nog met veel moeite en pijn. Nu zijn er maar twee oefeningen die me echt nog zeer doen: de oefeningen voor mijn heupen, wellicht omdat ze nog nieuw in het gamma zijn, en de oefeningen tegen de deurpost... Maar dat zijn dan ook net zowat de belangrijkste oefeningen voor het rechtkrijgen van de rug. Je gaat dan met je rug tegen de hoek van de deurpost staan, zodat die hoek netjes in de holte van je ruggengraat zit. Dan kantel je je bekken zo, dat je lendenwervels ook volledig de deurpost raken, je recht je rug zodat je ruggengraat volledig tot aan de nek tegen de deurpost staat. Dat alleen al is niet zo makkelijk, maar dan moet je je gestrekte armen zo hoog mogelijk boven je steken, zodat je ruggengraat werkelijk over zijn volle lengte tegen de deurpost "knelt"... Doe dit zo vaak mogelijk. In het begin had ik al mijn "dikte" na een keer of drie, nu zit ik aan twaalf arm-opsteek-bewegingen... Je moet oppassen als je het doet, want dit is blijkbaar een zware oefening voor de rugspieren, en ik heb in het begin een paar keer meegemaakt dat de spier plots verkrampte, en dat doet serieus pijn... Maar het is een belangrijke oefening voor de rugspieren !

Alle oefeningen zijn er op gericht dat de buikspieren en de rugspieren zo sterk mogelijk worden. De bedoeling is immers dat zij samen twee dingen doen: 1) zij moeten de rug zo recht mogelijk houden, waardoor de druk op de wervels gelijkmatiger is, en je minder kans hebt dat een wervel scheef zittend een zenuw afklemt. 2) Als die spieren sterk zijn, nemen ze zelfs een deel van het werk van de ruggengraat over, zij vormen zelf een stevige kolom waarop het lichaam draagt.

Naar mijn mening voorziet de huidige "ruggenschool" niet voldoende dat er diverse soorten van afwijkingen in de rug zijn, waarvoor je ook andere oefeningen moet doen. In het begin van mijn ziekte ben ik ook naar de ruggenschool geweest, maar werd na enkele sessies aangeraden er mee te stoppen, omdat ik meer negatieve dan positieve gevolgen had. Blijkbaar waren er daar oefeningen bij die voor mij niet geschikt waren. En blijkbaar heb ik door tasten en proberen de voor mij gepaste oefeningen dan wel gevonden. Het zou uiteraard makkelijker zijn als die oefeningen door deskundigen naargelang de aard van de letsels en de aard van de reacties op de oefeningen individueel aangepast worden, maar in werkelijkheid zit je daar in een soort groepsverband, allemaal dezelfde oefeningen te doen... Die oefeningen die wellicht voor de grootste groep als goed zijn ervaren... Wie uit die boot valt... sorry...
Volgens mij zou de ruggenschool dan ook veel meer individueel moeten gegeven worden, zeker voor diegenen die duidelijk niet passen in de groep... Die zouden moeten individueel aangepakt worden. Ik weet niet hoe ik nu zou zijn, mocht men dat indertijd, in de aanvang van mijn ziekte zou hebben gedaan, maar ik weet zeker dat ik in de tussentijd veel minder pijn zou hebben gehad, en veel minder medicatie zou hebben moeten nemen... (en maagzweren van die medicaties).
Mocht je dus ooit zelf aan de sukkel raken met je rug, en je kunt de rugschool niet aan door te veel pijn of door letsels die blijkbaar niet in het plaatje passen, leg je daar dan niet bij neer, en zoek hulp bij een kinesist of zo, die samen met jou de oefeningen zoekt die je wel aankunt, om je spieren weer op te bouwen!!!

Ik heb gisteren ook weer een sculptuur in been bijna volledig afgewerkt. Twee vissen die in een paarbeweging zitten. Dat ze nog niet volledig afgewerkt zijn, komt alleen door het feit dat het zeer fijn werk is, en dat na een tijdje je handen gaan trillen door de concentratie en door het getril van het machientje... Het is dan best om te stoppen, want foutjes zijn in dat stadium niet meer te corrigeren. Ik zit nog wel na te denken over de manier waarop ik het juweel zal hangen... Ik weet het nog niet zeker, maar zit momenteel te broeden op een koperen achtergrond. Ik probeer het eerst nog wel eens uit te tekenen om het effect in te kunnen schatten. Het gesculpteerde stuk is in ieder geval goed meegevallen en oogt zeer mooi als geheel. Ondertussen zit ik ook na te denken over een schilderij... en uiteraard doe ik ook nog mijn pyrografie.
Dat schilderen wordt weer echt nieuw! Vroeger deed ik dat veel en graag, maar sinds mijn rugkwaal kon ik het niet meer aan om op een verticaal doek te werken. Sinds mijn lessen bij ziekenzorg weet ik dat ik het verticale werk heel erg kan beperken, en dan bijna horizontaal kan verder doen... dus: proberen maar !
Met mijn computer, boeken, wandelen en al de rest, ben ik al met al een mens die zich nooit verveelt... Ondanks mijn kwaal. Je kunt niet geloven hoe blij ik daar over ben ! Ik herinner me telkens en telkens weer dat ons vader door zijn ziekte ook in één klap al zijn hobby's zag verdwijnen... Ik mag er niet aan denken !
Wellicht is het ook dat, dat mij, ondanks de pijn er steeds bovenop heeft gehouden!
De pijn heeft mij immers geleerd dat de beste pijnstiller immer volkomen geestelijk is ! Als je kunt bezig zijn, dan duw je de pijn als het ware geestelijk naar de achtergrond ! Daar kan niets tegen op ! Bovendien geeft het je ook nog het bijkomende gevoel dat je niet helemaal afgeschreven bent, je bent niet de nietsnut, je doet nog iets, je bent bezig en met je "werk" kun je nog anderen plezieren... Ook dat is enorm belangrijk !
Vandaar dat ik ook met graagte meewerk in ziekenzorg in de hobbyclub... Ook al kan ik maar enkele uurtjes verpozing bezorgen, voor sommige mensen is dat iets waar ze een hele maand naar uitkijken.
Ik kan dat weten, ik ken het belang van bezig zijn...
bij voorbeeld met een...blog .

tot de volgende ?
Oh ja, volgende dinsdag is er wellicht geen blog, ik moet eerst met Veerle naar de kliniek (uit de plaaster ?) en daarna is het "eetinge" met ziekenzorg...