donderdag, juni 12, 2008

't is weer voorbij die mooie zomer

en 't is podomme alweer aan 't regenen.
Geef toe, in 't zonlicht oogt de wereld veul vriendelijkerder !
Geen mens is gelukkiger dan ik, als ik aan het water zit, maar niet er in hé, en nu krijg ik steeds meer de indruk dat de enige kans op overleven voor de mens er in bestaat te muteren daar amfibie, of meteen naar vis...In den beginne zullen we natuurlijk wel wat last hebben van de restanten van onze chemische nijverheid die "spoorloos" geloosd werd, maar allà, we zijn ondertussen toch al een en ander gewoon hé ? Ik, boven op mijne berg, heb misschien iets meer tijd om te muteren dan jullie daar in jullie afvoerputje, maar ik ben mild als ik mijn medemens in de miserie zie zitten, je kunt nu en dan een adaptieperiode komen nemen, maar wel zelf je boterhammekes meebrengen hé !
Eén van de grootste aanpassingen bij het overschakelen naar waterbewoner is wel dat je voortaan alles rauw zult moeten vreten, waterkreeftjes in de schil, kabeljauw vers van de graat, en natuurlijk krill, die je zo tussen de spleetjes van je tanden door naar binnen kunt zuigen. Verhofstadt loopt daarbij risico op verslikken.
Zoals alle zeezoogdieren, zullen de dames ook een aanpassing moeten ondergaan en een fameuze speklaag opbouwen om de eigen lichaamstemperatuur beter te kunnen behouden. Bij mij is er alvast een voorsprong op dat gebied.
De beschermers van haaien, orka's en andere zeerovers zullen zich de haren uit het hoofd trekken als ze door hun lievelingen bedreigd worden en ja, zelfs opgevreten worden. Vermits de wereld voor 4/5 uit water bestaat, is in ieder geval het probleem van de overbevolking tijdelijk opgelost. Ik zou dus voorstellen dat we om te beginnen de beschikbare ruimte iets beter verdelen, en ook de derde wereld voldoende waterruimte te geven. Want vergis je niet ! In feite is er veel meer dan 4 keer zoveel ruimte ter beschikking, daar je in water ook zonder aanpassing van het milieu op en neer kunt gaan! Als je 10 vierkante meter krijgt, dan gaat die ruimte van aan het oppervlak tot aan de bodem, en in sommige gevallen heb je dan een waterkolom ter beschikking van 10 kilometer hoog !!! Natuurlijk zullen de Rockefellers en co wel deze ruimten in eerste instantie voor henzelf voorbehouden, tenzij ze zich meer aangetrokken voelen tot de warmere regio's.

Heerlijk hé, zo zeveren, zo eens je fantasie los te laten ?
Eigenlijk is dat een verlengstuk van de spelletjes uit mijn jeugdjaren, waar we ook een speelwereld creëerden, en er lustig op los fantaseerden... Je bouwt niet alleen een eigen wereldje op, je maakt er ook de wetten en de reglementen van op, kortom het is JOUW bloedeigen wereld. Ik stel met blijdschap vast dat ik het nog steeds kan, dat ik nog steeds kan wegdromen.
Toen ik heel lang geleden Chiroleider was, hoorde bij de zondagnamiddag ook een verteluurtje, en ik herinner me dat ik een eindeloos verhaal vertelde over de lotgevallen van een kleine rakker, net zo oud als de gastjes die daar voor me zaten met de mond open te luisteren naar al die avonturen... Ik had daar toen niet de minste moeite mee, ik zat immers nog dicht tegen de periode van mijn fantasiewereld aan...Nu zou ik wellicht te veel nadenken, te veel rekening houden met de realiteit en niet durven zweven in vrije val... Nu is het wat uit de mode, maar als je terugkijkt naar de boeken of de tv-reeks van Pippi Langkous, dan herken ik mezelf daar wat in... Die dame moet op een of andere manier ook als kind in die fantasiewereld rondgestruind hebben, moet heerlijke spelletjes gespeeld hebben in haar eigen wereld volgens haar eigen regels... en zij heeft die dingen nooit los gelaten, is nooit pardoes in de echte bikkelharde wereld gevallen, maar is veilig in haar wereld gebleven, heeft alles op papier gezet, en lukte er in te leven van haar dromen... Ik heb een kans gemist ! (meer dan een, maar who cares, ik heb er andere gegrepen)
Alleen, ik heb soms heimwee naar die wereld waarin alles altijd goed afliep... Als in een avontuur een vriendje ziek werd, dan genas hij of wonderbaarlijk, of we vierden prachtige begrafenisfeesten, waarna, na afloop der plechtigheid, het vriendje weer verrees en meespeelde. Als nu een vriendje ziek is, dan vrezen we voor de afloop, en een begrafenis is geen feest en kent - in onze wereld - geen happy end... en ons rest alleen verdriet en terugdenken.
Ik wou dat ik een aboriginal was, dan leefde ik nu in de droomwereld, en ging mijn sterven niets zijn dan overstappen naar de echte wereld.

Tot mijn verbijstering kwam ik gisteren mijn blog tegen op een andere site... op technorati, een volledig engelstalig iets, wie of wat of hoe ? Geen idee, maar wel weet ik dat mijn lezersaantal plots op een of andere manier bijna verdubbeld is. Van uit alle kanten van de wereld komen lezers, en stel ik vast dat er op een of andere manier Nederlandssprekenden over heel onze aardkloot verspreid zitten ! Je kunt dit bij de meesten controleren, omdat je hun manier van binnentreden in mijn blog kunt naspeuren... en als alles nederlandstalig is, dan blijkt dus duidelijk dat er veel van ons kleine taalgebiedje zich heel wijd hebben verspreid. Vial het tellerke zie je maximum vijftien landen vermeld, maar er zijn er ondertussen al bijna zoveel die er niet meer op vermeld staan wegens plaatsgebrek... Sommige heel exotisch, de Nederlandse antillen, guatemala, brazilië, turkye en noem maar op... Ik kan mij inbeelden dat er daar dan zitten te denken: "Wat broebelt den dienen allemaal over de regen, ik wou dat wij er hier wat van kregen", of ook nog "Wat zevert die altijd over de regen, hier zijn hele provincies verzopen, en hij klaagt!"... En ze hebben natuurlijk overscheute van gelijk !
...maar wij zijn allemaal zo'n heel kleine mensjes, dat we steeds eerst ons eigen zeer voelen, en niet dat van de anderen...
De meeste van die vreemde lezers komen "per ongeluk" op mijn blog terecht, zo herinner ik er mij een die via google alles opzocht over kleurkanaries, en zo op mijn blog binnenduikelde... Toch heb ik de indruk dat er sommigen "blijvertjes" zijn, het kan niet dat het aantal zo stijgt en blijft stijgen alleen door zoekwerk... en dan kan zo 'n vermelding op een andere site wel iets in beweging hebben gebracht... Nu, ze zijn allemaal welkom ! Hoe meer zielen, hoe meer vreugd!

Alleen... weet je, ik lig er van te dromen dat ik wat meer respons zou krijgen op mijn schrijfsels ! Iedere keer ik op mijn mailbox een "anonymus" zie staan, dan pik ik die er als eerste uit, want ik weet dat dit een reactie op mijn blog is... en krijg ik dan bijvoorbeeld de vraag om een stukje te pikken van mijn gewrocht, dan zeg ik volmondig ja, want ik voel mij dan zo vereerd, mijn dag kan dan niet meer stuk... Krijg ik eens een héél andere opmerking, dan zit ik te grinnikken omdat dat soms echt mijn bedoeling was... Soms zoek ik echt de reacties, en is het een desillusie als ik ze niet krijg...
Voila, vanaf nu verwacht ik dus nog veel meer dan ooit uw wederwoord !

tot de volgende ?

1 opmerking:

Anoniem zei

toontje,
heerlijk hoe je je fantasie nog kunt laten rollen.
toontje zou zeggen "als een ballonnetje dat danst in de wind "...
ik vind het heerlijk en litterair even hoogstaand als al die gerenomeerde schrijvers...
ik geniet er van al leest ik niet iedere dag en moet ik soms heel wat inhalen...
visserspetje gevonden?
past het?
(er is maar 1 maat, ...)

tot kijk
luc