zaterdag, juni 21, 2008

Het Koninklijke Goede Voorbeeld... ?

Gelezen ? Zwartwerkers aan het werk op het dak van het Koninklijk Paleis... Wellicht een manier om te zeggen dat de dotaties wat te laag zijn???
Kijk, ik ben royalist, niet uit liefde, maar omdat ik overtuigd ben dat dit systeem alsnog goedkoper is dan het systeem met presidenten... Je zult me zeggen dat bij de koning heel de familie... Dacht je dan dat dit met presidenten niet het geval was? Dat er geen kosten meer zijn aan de vorige en de vorige en de daarvoor vorige presidenten??? en dat hun familie dan niet meer beschermd moet worden en enne enne en...
Nee, als ik een beetje kan cijferen, dan zitten we nog aan de beterkope kant. Daarom ben ik dus royalist...
Maar enough is enough en trop is te veel ! (Bij de walen klinkt dit als: un oeuf is un oeuf) Als 't ie nu begint de sociale zekerheid te ondergraven, dan vind ik dat we hem voor de sociale zekerheid van die zwartwerkers moeten laten opdraaien, en als bouwheer draagt hij de verantwoordelijkheid over de werken en de arbeiders, dus moet hij zorgen dat alles in regel gebeurt, dus moet hij zorgen voor refter, wc, wasgelegenheid en noem maar op ! Al de zaken die normaliter door de aannemer moeten verricht worden, moeten nu verhaald worden op diegene die zwartwerkers op het werk duldt als bouwheer !
Kijk, wij zetten alles op alles om alle werknemers een degelijk statuut en degelijke bescherming te bieden. Als iemand met een voorbeeldfunctie het systeem ondergraaft, dan moet hij gestraft worden, en streng !
Dit doet mij denken aan politie en rijkswacht (nu federale politie)... Vroeger was het zo dat de rijkswacht eigenlijk onder de militairen thuishoorde, en als dusdanig bij overtredingen ook door de militaire rechtbank werd beoordeeld... Nu vallen ze allemaal onder de gewone rechtbanken en de gewone strafmaatregelen... Persoonlijk vind ik dat niet goed ! Kijk, voor mij moet de federale politie een imago van onkreukbaarheid hebben en behouden! Dank zij het feit dat we nu in het lang en het breed iedere misstap van een of andere poltieman(vrouw) uitgesmeerd zien in pers en tv, is het imago van die mannen héél, héél laag gezonken. Dit is niet goed, dit schept niet het noodzakelijke vertrouwen in die diensten !
Voor mij zou het veel beter zijn dat men een aparte en afgeschermde rechtbank creëerde voor de politiemensen, waar geen pers, geen tv, geen publiek toegang heeft. Bovendien moet men er van uitgaan dat iedere burgelijke strafmaat daar dubbel moet aangerekend worden, om ook intern een stimulans te zijn tot correct gedrag!
Op die manier weet de burger niets anders dan dat de politie onkreukbaar is, weet de politie dat hij/zij een voorbeeldfunctie heeft en dat bij niet naleving de straf dubbel zo zwaar is, en het vertrouwen van de burger in de politionele diensten blijft ongeschonden. Vroeger hoorde je bijna nooit dat er een rijkswachter iets mispeuterd had, want het werd intern beslecht...volgens mij is dat een goede methode. Ik ben voorstander van openheid, maar openheid is niet hetzelfde als ondergraving van het systeem !
Zo ben ik ook voorstander van de democratie, maar democratie mag niet leiden tot anarchie ! Als je democratie doordrijft, dan rijdt straks iedereen waar hij het leuk vindt, rechts en/of links, want anders heeft hij geen vrijheid, en is het niet democratisch... Democratie moet, net als ieder ander staatsbestel regels hebben, zoniet is niet leefbaar. Het verschil met andere staatsvormen moet zijn dat de regels opgelegd worden vanuit de mening van de meerderheid van de mensen. Het Zwitsers systeem benadert in deze het dichtst de democratie (van de landen die ik ken). Daar gebeurt bijna alles op basis van volksraadplegingen, zodat we daadwerkelijk kunnen spreken van de uitvoering van de meerderheid aan voorkeur. Ons systeem is al veel minder democratisch...het principe is niet slecht, maar wordt slecht toegepast... Het systeem van verkiezingen is een schijnverkiezing, omdat men de burgers uitnodigt te kiezen voor personen, waar de werkelijke vastlegging van de wetgeving gebeurt door partijen, waar de enkeling in de praktijk heel weinig te vertellen heeft... Stel, je kiest voor Louis, want Louis is een man die over de meeste belangrijke dingen het dichtst jou verlangens en verwachtingen deelt... Louis wordt op die basis verkozen, komt in het parlement, maar niet meer als Louis, maar als lid van de partij, waar hij maar een stem meer heeft, de stem van de partij... en al naargelang de partij in kwestie wordt dit dus de mening van de meerderheid in die partij, of van de partijleiding, die in veel gevallen minder democratisch blijkt dan haar naam...
Begrijp je nu waarom de politiek en de politieker niet meer echt op vertrouwen kan rekenen van zijn kiezers ? Ieder kiezer voelt zich in meerdere of mindere mate bedrogen door de man voor wie hij koos...
Mocht de Louis van mijn voorbeeld, werkelijk als Louis zetelen in het parlement, dan zou hij niet de partijlijn volgen, maar zijn gezonde verstand... Nu is dat een item dat hij moet afgeven bij het betreden van het parlementaire halfrond...

Ik ga er niet over doordrammen, maar we kunnen er iets aan doen, als we het massaal doen... Op iedere lijst heb DE partijmensen, die op de verkiesbare plaatsen gezet worden... De eerste zoveel plaatsen, en de allerlaatste plaats, die stemmen krijgt van de mensen die het potlood niet terug omhoog willen brengen... Welnu, dat wil zeggen dat de minder betrouwbare (voor de partijgeest) elementen ergens in de laatste helft van de lijst zitten...stem voor deze mensen, en wie weet, wie weet of er ooit voldoende rebellen zijn die durven hun mening, je weet wel, die dicht bij jou mening ligt, durven doordrukken....
Hoop doet leven...
ook al is het maar een klein hoopje...

Heb je al eens buiten gekeken? Triestig hé ? 't Regent hier nog niet, maar 't scheelt al niet veel meer... de zon is weer ondergedoken, toegedekt onder een dikke wolkendeken.
Geen bladje roert, het is windstil. In mijn linde hangen de frele gele bloempjes te treuren naar de bij die veilig in zijn korf blijft, bang van de kou en de dreigende wolken.

Op de radio speelde zo net de tearoomtango van Sonneveldt...Prachtig liedje. Hij was ongetwijfeld een grote Kleinkunstenaar (met hoofdletter!)...Als ik iets hoor van hem, dan luister ik bijna ademloos toe. Zijn teksten zijn groots !
Ik kan alleen maar dromen van de manier waarop die mannen goochelden met woorden. Zij hadden niet alleen een enorme woordenschat, zij wisten het ook te bespelen. Ik kijk of luister steeds met genoegen, en met een beetje jaloersheid naar hen... Ik wou dat ik dat ook kon, dat ik gewoon door het spelen met woorden hele zalen kon plat krijgen van het lachen of het huilen... Waar haalden zij die schijnbaar onuitputtelijke inspiratie vandaan ? En als ik de hedendaagse komieken hoor, dan krijg ik altijd heimwee, want mij lijkt de humor van nu zo platvloers, als je de sex en de politiek en het rascisme er uit puurt, dan hou je niets meer over. Vroeger zaten die dingen er niet in, en zij vulden hele zalen, avond na avond na avond... Ik heb heimwee...
Hun humor was zo warmmenselijk... een Gerard Vermeersch die vertelt over zijn vrouw die in paniek is omdat zijn zoontje te lang wegblijft bij het koninglopen... Zijn vrouw zit in de telefoongids te bladeren " Wat zoek je daar?" "Het nummer van de honderd"... Zo stom en zo menselijk in een panieksituatie... Je ziet het zo voor je ogen gebeuren.

Kijk, dat is humor, zonder complexen en zonder kwetsen.

Ik heb heimwee...

tot de volgende ?

Geen opmerkingen: