Heel de wereld (vooral die van Anny) staat op zijne kop ! Onze lichtbak is kapot. De afgelopen twee weken hadden wij nu en dan al rare dingen bemerkt aan het beeld, in den beginne staken wij dat op telenet, maar op den duur snapten we wel dat het ons masjien was die bezig was de geest te geven.. En gisteren, plots in een keer, zomaar, geen beeld meer !
Ik heb dus rustig gekompjoeterd, en Anny zat te kijken naar het grijze, dode scherm.
Weet je, dat ik geen nootjes eet aan de kwampjoeter, en wel aan de tv ?
Dat komt omdat ik op de kompjoeter dingen zie die me interesseren en die me bezighouden, terwijl op diene bak er niets dan zever is... Doe maar zong wel dat er een knop op zit, maar ik mag die niet induwen van mijn wederhelft die verslaafd is aan de lotgevallen van Jan Vandenbossche, en of Trudy nu echt Peter zal laten vallen... (krak, boem, in stukken). Iedere keer er daar in Familie ene ziek is bestorm ik de hemel met smeekbeden dat hij of zij het tijdelijke met het eeuwige zou wisselen zodat de soap op den duur zou sterven bij gebrek aan spelers, maar noppes !!! Nu en dan stapt er ene uit die het moe is, maar negen keer op tien zie je dan ineens een héél andere juul of lowie die netjes voortspeelt... Om dood te vallen !
Nu kijkt ze in de namiddag ook nog op de vrt naar Thuis, het spiegelbeeld van Thuis...
Danke lievenheerke voor mijne kwampjoeter ...
Dus vandaag, zonder verlet, naar de winkel om een nieuwe tv te halen. Den oude was al oud, en de ervaring leert dat je tegenwoordig die dingen beter niet laat herstellen... Ze slopen er heelder stukken uit, steken er nieuwe in en noemen een prijs die hoger is dan de prijs van een nieuwe.
Als ze beginnen te schrijven komen daar dan nog de verplaatsingskosten bij en de taksen...
Zonder tv geen Thuis, en zonder Thuis geen thuis...
Vannacht lag ik wat te denken aan toen de kinderen nog klein waren, eeuwen geleden dus... Onze Bart kon tamelijk vlug fietsen, in dien verstande dat hij zich wist recht te houden op een fiets. Maar als je Bart liet rijden in de nabijheid van anderen, dan was je bijna verzekerd van ongevallen - bij de anderen ! Bart kon met de beste wil van de wereld niet rechtdoor rijden, hij zwinkelde en zwaaide, en wat ik ook zei, riep, bulderde, Bart blééf zweinselen !
Op een dag was ik het moe, en aan zo'n heel klein wegeltje door een veld aardappels, zette ik Bart op de fiets ! Om de situatie precies te schetsen, het was een wegelingske van zegge en schrijve een dalle (cementtegel) breed ! Naast het wegelingetje lag een voor, en daarnaast groeide een hoop patatten... Bart zette aan, en na twee meter lag hij in de patatten... Herbeginnen, herbeginnen ! nog eens ! herbeginnen ! nog !... Bart probeerde compassie te wekken met geween en kindergezang, Herbeginnen! Bart begon tegen te spreken, herbeginnen ! Bart maakte zich kwaad op zijn vader, die onmens, herbeginnen !
Na 847 tuimelperten en een totaal verwoest aardappelveld, kon Bart eindelijk rechtdoor rijden !
Geeneen van mijn kinderen heeft zoveel gefietst als Bart ! En hij doet het nog graag.
Kinderen opvoeden, een moeizame taak...
Niet in het minst door de omgeving... "t Is tijd om te gaan slapen!" "Ja, maar Jan en den diene en den diene mogen altijd naar ... kijken voor ze moeten gaan slapen..." "Hier dus niet !" "Ja maar..." U kent het ongetwijfeld ! Ik denk dat ieder ouder hoort hoeveel beter de ouders van x zijn dan jij bent. Toen ze al groot waren en wilden uitgaan, was de wet in ons huis strikt: tegen 10 uur thuis! en zorg dat je niet zat bent ! Maar pa, jan en ene en een hele resem namen mogen tot x uur uitgaan! Dat kan best, maar jij woont hier, en hier moet je om 10 uur thuis zijn...
Het gekke was, dat die andere kinderen effectief langer mochten uitgaan, maar wellicht hadden de ouders daar geloofd dat de anderen zo lang mochten en dus...want toen het begon uit te komen dat de onzen om 10 uur moesten thuis zijn, moesten plots al de kinderen van héél de wijk om 10uur thuis zijn... Naarmate ze verouderden en toonden dat ze te vertrouwen waren werd dat uur telkens een beetje opgeschoven, maar ze moesten bewijzen het waard te zijn!
Ooit kwam Bart te laat én bovendien met een vlieg in zijn oog thuis... Hij poogde stilletjes naar boven te sluipen, maar viel toch wel juist tegen onze slaapkamerdeur zeker !, endacht nog dat hij niet gehoord was !
's Morgens om 6 uur riep ik hem op, het wrak zat tegenover mij, te luisteren naar zijn straffen, onder meer 3 maand niet meer uitgaan...
De sukkel had toen juist voor de eerste keer kennisgemaakt met Els, en het scheelde geen haar of mijn tussenkomst was het einde van wat nog moest beginnen...
Streng ? Ja, wellicht, maar ik deed dat niet om hen te pesten, en ze wisten dat ook wel. Bovendien wisten ze dat met hun leeftijd ook de duur van het wegblijven verhoogde, mits zij het vertrouwen niet schonden... Wij waren bereid hen te vertrouwen, als zij bewezen dat vertrouwen waard te zijn.
Ooit gingen we eens vissen, met gans het gezin. Vader vissen, en de kinderen spelen in de wijde omtrek. Het was zomer, de planten stonden in bloei, en Koen kreeg een astmacrisis... Zo vlug ik kon alle vismateriaal opgeplooid en in de koffer, en weer naar huis, naar de medicamentenkast en bellen naar de dokter... Het leuke is dat je dan commentaar krijgt van omstaanders, zo van "Wie komt er nu met een doodziek kind vissen..." Het kind was niet ziek, was ziek geworden, maar ja, die het geluk heeft geen astmapatiëntjes te hebben in huis, kent ook die ziekte niet.
Maar hoe gek ook, één keer had het ook een voordeel!!!
Ik was een verstokt roker! Ik kwam niet toe met twee pakjes per dag, en ik rookte dan tussendoor ook nog wat sigaren... Ik had met Koen al alle dokters in de wijijijijde omgeving afgedweild, in de hoop soelaas te vinden, maar vruchteloos. Ik wist dat mijn roken ook niet goed was voor hem (ook voor mij ), en wou daar ook vanaf, maar dat lukt zo maar niet...
Toen, op een keer iemand me vertelde van een kind dat genezen was van astma met acupunctuur bij dokter x te Gent, was ik het al zo ver moe van dokters te bezoeken, dat ik besloot er één keer naar toe te gaan, en als hij mij van het roken af kon helpen, dan zou ik met Koen verder doen.. En ja hoor, hij behandelde ons beiden, Koen was beter, en ik had op de terugweg geen trek in een sigaret... Gek was dat ik dan van één aperitiefje wat dizzy werd, blijkbaar was die gewenning ook weg...
Je bent bij zo'n acupunctuurbehandeling echt je verslaving kwijt, echter niet je geheugen ! Je weet dat er iets was dat na het eten vurukkuluk smaakte, maar de verslaving was weg, en het was dus stukken eenvoudiger om het nietroken vol te houden.
Het was toen nog de tijd dat roken algemeen aanvaard was (het was geen man die niet roken kan )... Dus werd ik op alle vergaderingen en dergelijke gepest, en uitgedaagd, blies men de rook in mijn gezicht en noem maar op. Ik had daar echter een antwoord op ! Ik had een pakje sigaretten in mijn zak zitten, en als ze me zo aan het pesten waren, vroeg ik of ze er eentje van mij wilden...
Koen is niet echt genezen met die acupunctuur, maar toch was het effect groots ! Ik ging eens met onze Koen tijdens één van zijn aanvallen naar de acupuncturist, en die stak twee naalden in zijn oren, en je zag de crisis wijken, vlugger dan ik tot tien kon tellen !
Helemaal vrij van last werd Koen nooit, maar met verouderen kon hij het onder controle houden, en had hij geleerd om niet door panisch reageren over te gaan in een echte aanval. Want dat is typisch aan astma, de patiënt heeft zo'n schrik van dat gebrek aan adem, dat hij zodra hij iets voelt, hij begint te panikeren, begint te hyperventileren en joep: crisis !
Het heeft jaren preken en overreden gekost om hem te overtuigen van het feit dat hij zelf de crisis in de meeste gevallen kon voorkomen door kalm te blijven en zijn ademhaling zo normaal mogelijk te houden, niet toe te geven aan de hijg-drang... Eens hij dat beheerste, was het ergste voorbij, en had hij slechts nog echte astma bij zware verkoudheden. Ik verwijt de dokters dat zij niet op die toer gaan, en niet de patiënten leren ademhalen...maar ja, net als bij mijn rug, aan een chronisch zieke verdien je meer ????
Ik ga stoppen, genoeg gekuierd in het verleden, ik ga om een nieuwe tv
voor Anny
ook een beetje voor mij
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten