maandag, maart 17, 2008

de tijd waarin de dagen lengen breekt binnen 4 dagen aan...

Dju, wat ne lange titel, terwijl er eigenlijk alleen staat: de lente breekt binnen 4 dagen aan...
De betekenis van lente is immers de tijd waarin de dagen lengen...
Dat is te vinden in een etymologisch woordenboek.
Dat is een knoertlang voorbeeld, maar er zijn er ook heel leuke en verrassende bij.
muf: (zie ook muff: schimmel, rottige lucht.) familie van MEU- vuil zijn, stinken, zie ook modder/
Mug komt van de klanknabootsing van het geluid van een vliegende mug. In het mnl meusie, iets wat wij nog in het Maters zeggen ne meuzjie...Je ziet de tijd bleef hier wat stille staan...

Met andere woorden, ik zit weer in en met woorden te spelen... Ook in het synoniemen woordenboek kun je spelen...want synoniem en synoniem is twee ! Denk aan wind... dan kan je denken aan storm of zacht briesje, maar ook aan een scheet. Als je dat opzettelijk gaat vermengen, dan kom je tot : "de stormscheet bracht de vissers in moeilijkheden"...Geef toe, ook al is het synoniem, 't is toch niet je dat hé ?

Maar misschien wordt het nu wel duidelijk dat ik me gewoon niet kan vervelen ! Ook al is mijn lichaam iet of wat geblokkeerd, mijn geest is dat duidelijk niet, en ik heb ontelbaar veel dingen om geestelijk mee onledig te zijn. Bovendien kan ik nog wel een en ander met mijn handen, en die combinatie leidt tot een onuitputtelijke hoeveelheid dingen om mee bezig te zijn. Ik weet niet hoe mensen dat doen om zich te vervelen.

Als ik in een fotoboek kijk, zoals "De beste foto's uit de 19° eeuw", dan kijk ik niet alleen naar de foto's, dan kijk ik naar de mensen in die omgeving, hun kledij, hun toestand...Dan ga ik terug in wat ik weet over die tijd, dan brei ik een hele entourage in elkaar, tot die oude foto begint te leven, en ook al ken ik geen een van die lieden, plots iets eigens krijgen, iets sprekends, en ik zie veel meer het stille bedeesde bedienende meisje op de achtergrond, dan de hautaine Madaaame op de voorgrond... Dan probeer ik de gezichtsuitdrukking in taal om te zetten, en zie ik soms alleen slaafs, soms spot, soms nauw verholen opstandigheid... Met andere woorden, ik kijk niet naar die foto, ik "lees" ze.

Net zoals ik een boek lees... ik noteer niet alleen een rij woorden, nee, ik laat me door die woorden een wereld binnenvoeren... Als ik lees dat de man verbaasd in de spiegel kijkt, zich afvragend wie hij daar ziet, dan beleef ik dat... Ik steek met het mes en ik voel het mes in mijn lijf gaan... Het boek is dan niet meer van de schrijver, maar van mij... Ik vul de beelden in, mijn beelden ! Dat is het waarschijnlijk de oorzaak van dat een echte lezer steeds zegt dat het boek véél beter is dan de film ! In de film onderga je de fantasie, in een boek beleef je dat zelf ! Zelfs in science fiction vul je de beelden is en de e.t.'s zien er héél anders uit dan die van Spielberg !

Soms moet ik mij echt inspannen om nog te weten wat de realiteit is, en wat de fictie. Dat is het ook wat Anny vroeger boos maakte, als ik in een boek zit, dan moet ze vijf, zes keer roepen vooraleer ik luister... (Nu is ze niet meer boos daar om, ze weet dat het toch niet helpt) Maar ze roept van uit een andere wereld dan de - op dat ogenblik - de mijne !

Denk niet dat al die "belevenissen" zinloos zijn ! Of dat ze geen enkele link hebben met de werkelijkheid... Heel dikwijls heb ik uit die ideeën oplossingen gehaald, of omschrijvingen gevonden die klaarder waren dan de mijne. Als ik hier zit te bloggen, dan put ik uit immense reservoirs van herinneringen en fictieve herinneringen, en soms mix ik deze om tot leuke, of bizarre of snijdende teksten te komen. Wat zou ik mij kunnen vervelen !

Zelfs nu, nu ik behoorlijk veel pijn heb, luk ik er in om de pijn naar de achtergrond te duwen ten voordele van de tekst die ik aan het typen ben. Ik bind mijn hersenen vast aan het schrijven, om de pijn buiten te houden. Denk je dat ik overdrijf ? Nee hoor ! Net zoals wachten in de wachtzaal of op de trein veel langer duurt dan dezelfde tijdspanne tijdens een plezante avond, net zoals je net geen pijn meer voelt op het ogenblik dat je bij de tandarts binnenstapt, net zo kun je de pijn doelbewust naar achteren duwen. Jammer genoeg lukt dit maar tot op een bepaald niveau... op het moment dat de pijn te scherp wordt, zodat hij door de gedachten heen komt, verlies je die controle. Maar hoe meer (hoe langer je pijn hebt) je kunt oefenen, hoe beter je ook de pijn kunt wegduwen. Heb je ooit gestopt met roken? Een dieet gevolgd ? Dan weet je waarover ik praat ! Dan weet je dat denken aan het verbodene de lust aan wakkert, en het doen van totaal andere dingen die je werkelijk je aandacht benemen, dan denk je niet meer aan die sigaret of aan eten. Net zo met pijn. En ja, oefening baart kunst ! Ook oefening in het verbergen en verduwen van pijn. Op het moment dat je niet meer aan de pijn denkt, is hij er ook niet meer ! (Het klopt niet 100 %, maar toch werkt het) ! Dat is het ook wat pijnpatiënten doet zeggen dat ze de pijn leren verdragen. Ze verdragen het niet echt beter, maar de trukendoos om de pijn weg te duwen in een hoekje van de geest, die trukendoos wordt groter.

Dan krijg je "Je ziet er goed uit" terwijl je in feite een onderhuids gevecht voert om de pijn te verduwen. Niet erg, laat het een schouderklopje zijn omdat je spel ook werkt naar buiten toe!.

Dat is het wellicht ook dat ik (en vele pijnpatiënten met mij) niet echt gelukkig zijn met het steeds terugkerende "en, hoe gaat het nu" (Ik zeg "goed", tenzij ik net in een bui zit waarin ik het loodje leg tegen de pijn, ondanks de trukendoos)... Als ik er goed uit zie, praat er dan niet van, en zie ik er niet goed uit, praat er dan zeker niet van ! Want net zoals het verdringen van de pijn, door te denken op iets anders helpt, zo helpt het aandacht trekken op de pijn je steeds dieper de pijn in !

Met andere woorden, pijn is niet alleen een lichamelijk, een lijfelijk iets ! Pijn is net zo goed iets wat op en in de geest zit te werken. En het is dat stuk dat je dus zelf kunt en moet behandelen ! Door bezig te zijn ! je mag aan alles denken, behalve aan wat je voelt, dat moet buiten gehouden worden.

En weet je, ook met verdriet werkt dat

tot de volgende ?

Geen opmerkingen: