Nu zie je niet meer alleen het propere naaiwerk, haar oog is vrolijk rondom gekleurd. Onder haar oog hangt er nu precies een blauw zakje.
De dokter is langs geweest, en vroeg of ze goed kon slapen... 't zal wel heeft Anny gezegd, met 4 valiums op een dag...Ah, dan zullen we dat een beetje minderen...Maar er is nog geen mindering vastgesteld.
En als ik het goed heb, dan is het niet helemaal juist van dat slapen! Nu heeft Anny mogen luisteren naar haar buur die lag te snurken... Die twee zagen op hun eentje heelder bossen af... 't Is zo als in dat mopje van Basiel, Basiel was opgeroepen bij de controleur van den dop...Wat is Uw beroep? Jager op everzwijnen zei Basiel. Maar d'er zijn hier geen everzwijnen ! Awel, zei Basiel t'is daarom dan'k doppen hé !
Zo zagen die twee daar nietbestaande bossen om.
Waarschijnlijk wordt het dinsdag dat ze naar huis mag. Gisteren zijn Veerle en Fré mee geweest, en vandaag gaan ze er nog eens naartoe met de kinderen. Zo passeert de tijd wat.
Veerle is al bezig met de voorbereiding van het middageten. Straks komen de kinderen af vermoed ik, want ze kunnen niet lang zonder hun ma.
Vannacht redelijk geslapen, tot halzes, dan waren de honden weer wakker en moest ik ze weer proberen stil te houden. Tijdens de dag gaat het nog, maar 's avonds zit mijn papegaai die honden dan op te jagen...Hij roept dan telkens, met de stem van mijn vrouw: "kom, kom...". Als Anny hier is, dan reageren ze niet op die papegaai, maar nu, schieten ze alle twee recht, zitten met gespitste oren te luisteren en soms zou sloeber beginnen blaffen ook. Blijkbaar is de nabootsing toch beter dan we dachten !
Wie weet doet hij dat 's morgens héél vroeg ook, en horen de honden dat (ik niet !)en is dat de reden waarom ze iedere morgen zo vroeg op willen. Als ze beneden komen, dan staan ze aan de deur, precies of ze moeten heel erg, en als Anny hier is, blijven ze rustig nog enkele uurtjes langer, zonder dat ze zooo heel erg moeten. Bovendien laat ik ze voor dat we naar boven gaan nog eens alle twee buiten. Bij Anny is dat anders, heel de avond doen ze Anny nu en dan de deur open doen, precies of het een spelletje is, want als ze met mij alleen thuis zijn, doen ze dat niet...dan spelen ze 's morgens héél vroeg met de voeten van 't baasje...
't Is echt herfstweer, grijze luchten, en een vochtige kilte. Zie ze vallen, de zieke zomerblâren zou Gezelle zeggen. Veerle heeft de blaren al een opgekuist, en je ziet het al weer niet meer. Den einder is niet meer groen, maar bruin van de takken en takjes van de bomen. Valerius de Saedeleer zou direct achter zijne ezel kruipen om weer die typische landschappen van onze Vlaamse ardennen te konterfeiten onder een vlagenzwangere hemel. Alleen, nu zou hij de fruitbomen niet meer moeten bekleden met een kalk-jasje, nu sproeien ze in plaats van te kalken. Wij hebben hier nog steeds enkele schilders die in zijn stijl de landschappen schilderen. Heel mooi, maar sommigen maken het net zo mooi dat het precies van die vakantiepostkaarten zijn, te schoon, te blauw, te zonnig om echt te zijn... Als ik naar zo'n schilderijen kijk, dan proef ik suiker in mijne mond.
Ik heb ooit wat staan kijken naar zo'n schilder. Het enige wat die man bekommerde was de indruk geven van "kijk eens hoe mooi", terwijl het landschap op een foto naast hem helemaal niet zo schoon was. Maar de kloeke boerenhoven werden bij hem oude hovekes, met lieflijk doorhangende daken en scheefhangende poorten... Moest stedebouw in zijn schilderijen kunnen andelen, dan zijn al die koten direkt op de lijst van "onbewoonbaar" gezet...Maar 't is zo poëtisch hé??? Hier en daar een dakpan uit de reke en het dak is veel leuker om te zien, maar wel vochtig om in te wonen.
Nu, ze doen maar ! Maar voor mij is het dan veel mooier om de werkelijkheid weer te geven. En als je dan jou visie op de dingen wilt geven, doe dat dan door meer of minder nadruk te leggen op de dingen... Wat zo postkaart-achtig werkt is ook het feit dat die schilders alles even scherp op doek brengen...Als je kijkt naar een boom, dan zie je die boom scherp, maar de achtergrond is in het beeld dat je noteert in je hersenen, helemaal niet zo gedetailleerd, nee, het is wazig, het is...achtergrond... Op die manier kun je als kunstenaar heel precies klemtonen in je doek leggen, kun je de kijker als het ware dwingen te zien wat jou heeft getroffen...
Ik ga je niet vervelen met technische knepen van schilders, maar kijk maar eens naar schilderijen van die schilders die jou treffen, en probeer dan vast te stellen waarom je dit schilderij nu zo goed vind !
Ik ga stoppen, 't is voor mij ook zondag, tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten