En nu ???

Ik heb al ettelijke boeken verslonden met "raadsels" van de ?mensheid?...

Men heeft kunnen vaststellen waarvandaan de stenen van Stonehenge komen, en men heeft gepoogd zo'n steen van aan de groeve naar Stonehenge te brengen met mankracht... Stammetjes onder de stenen en koorden en trekken maar... Dat lukte, maar men moest ook water oversteken, en met de boten van in het stenentijdperk, of met vlotten, niets lukte...Met ons verstand kunnen wij het vraagstuk nu (niet meer) oplossen....
Men vond in de zee een bronzen voorwerp, duizenden jaren oud. Toen men het bestudeerde met rontgenstralen, ontdekte men dat het een machine was met zeer precieze en zeer fijngetande tandwielen...Na het zo goed mogelijk na te maken, vermoed men dat het een werktuig is om de bewegingen van de hemellichamen te berekenen.
Men vond een heel oude landkaart, maar daar bleken onder meer nauwkeurig noord en zuid amerika op te staan, lang voor Columbus ???

Von Däniken beweert in een tiental boeken dat dit allemaal bewijzen zijn van het feit dat er buiten ons nog intelligent leven is.

Ik weet het niet, maar hij geeft op zijn minst een verklaring, wat ze ook maar is, waar de rest van ons maar met vragen alleen blijft zitten.

In de tientallen jaren dat ik over dergelijke zaken lees, zijn er al een paar die een antwoord hebben gekregen, maar er resten veel meer vragen dan antwoorden. Kun jij een verklaring geven waarom in dezelfde tijden, over gans de wereld, mensen zich onledig hielden met het oprichten van megalieten ? (Grote stenen, menhirs, dolmen, stonehenge, Avebury en vele vele andere...) ?

Over onze tijd zullen wellicht nooit zo'n vragen ontstaan, daar er overal geschriften over bestaan, maar die dingen dateren uit perioden dat er nog geen geschriften bestonden...Maar als er nog geen geschriften bestonden, wie was dan zo knap om niet alleen tandwielen te maken, maar ook nog een machine samen te stellen ?

Ik heb geen enkel bewijs, maar als Von Däniken mag dromen, dan mag ik dat ook, ik denk dat wij niet de eerste denkenden zijn op deze aardkloot... In bijna alle stokoude literaturen vindt men beschrijvingen van het vergaan van de wereld, door water. Wij kennen het verhaal van Noach, en van Gilgamesj, maar er zijn ook dergelijke verhalen ontdekt bij de indianen en vele andere volkeren. Het lijkt dus wel iets uit een "collectief" geheugen te zijn. Het zou ons ook antwoorden geven op veel van die vragen. Op de meeste van die vragen, zonder moeilijkheden. Het zou ook een antwoord geven op bepaalde "onmogelijke" vaststellingen van de ouderdom van bepaalde zaken. Zo komt men bij bepaalde pyramiden tot de vaststelling dat ze wellicht meer dan 10.000 jaar oud zijn, volgens sommige geleerden. Geleerden die er dan zelf bij vertellen dat dit alleen een bewijs zou kunnen zijn dat het meetsysteem niet correct werkt...Of toch ?

Of we het nu weten of niet weten, het zal niets veranderen, maar wij zijn nu eenmaal nieuwsgierig, en willen graag op alles een antwoord. Het feit dat er zovele dingen zijn die we niet kunnen beantwoorden, dat die dingen allemaal, of bijna allemaal uit een en dezelfde tijd lijken te komen, dat maakt ons meer dan curieus.

En ... ergens is het ook leuk dat er nog raadsels zijn! Stel je voor dat je alle antwoorden kent, dan zou het leven toch oervervelend zijn? Precies zoals ik niet graag zou moeten samenleven met een heilige...daar weet je ook op voorhand van hoe hij (zij) zal reageren... Oervervelend ! Geef mij maar wat verrassingen, wat uitdagingen, dat is de crème op de taart !

Let op, de crème is en zal niet altijd lekker zijn ! Er zitten ook bittere dingen bij en heel pikante in letterlijke en overdrachtelijke zin ! Het is dat wat het leven het leven waard maakt ! En dat is ook precies wat mij zo tegensteekt in een "Familie" en een "Thuis", daar weet je ook (bijna altijd) op voorhand wat er zal gebeuren. . . . . en blijkbaar is het ook die zekerheid die sommige mensen precies doet kijken, naar een leven die zo makkelijk te volgen is, te regelen, te beheersen...Dus het is meteen ook duidelijk dat niet iedereen denkt zoals ik denk (gelukkig maar, anders was ook alles voorspelbaar!). Het leven is dus, hoe je het ook neeemt, één verrassing !
Joepie !

Als ik het nog één keer moet duidelijk maken met een voorbeeld, stel dat je heel graag eens konijn eet, dat dit voor jou een feestmaaltijd is. Hoelang denk je dat dit feestmaaltijd je zou blijven smaken als je het iedere dag kreeg ? Niet lang hé ? Nee, het is veel leuker als het werkelijk iets speciaals is, iets wat je zelden voorgeschoteld krijgt.

Weet je, eigenlijk zouden we dus niet zo vlug mogen klagen als er eens iets tegengaat, want ook dat hoort bij de onverwachte dingen, dus bij bij de kruiden van het leven. Moest alles altijd mee gaan, en je nooit geen een tegenslag had, dan zou het element verrassing al veel kleiner worden, en het leven veel saaier. Waarom komen de wielerterroristen hier zo graag in onze Vlaamse Ardennen fietsen ? Omdat er bergop is en bergaf ! niet saai gelijk lopend. Waarom kun je dan ook heerlijk fietsten aan onze vlakke kust ? Omdat je ook wel eens moet vechten tegen de wind. Waarom dan een fietstochtje in heerlijk weer, zonder wind, zonder bergen, ook eens plezant is ? Omdat het heel zelden voorvalt...

Ik ga stoppen, ik heb je weer genoeg voer gegeven om eens heerlijk van wakker te liggen, om eens weg te dromen in je eigen, in jou wereld...
tot de volgende ?