woensdag, juni 20, 2007

497 Sterren

Iedereen lijkt het nu wel ongeveer eens te zijn, alles is begonnen met de oerknal. Op een bepaald moment is er een grote knal geweest, en zijn de brokstukken alle kanten uitgevlogen en zijn ze zelfs nog bezig verder uiteen te vliegen.

Dat is de oorsprong van alle dingen.

?

Wat is er dan eigenlijk ontploft als er voorheen niets was ?

En wat heeft het doen ontploffen?

Ik denk dat we eigenlijk nog altijd even ver zijn als vroeger, met één verschil, we weten nu dat alles afkomstig is van één oerbrok materie...
Dat wil dus zeggen dat we van dezelfde stof zijn als de sterren? Heerlijk besef, dat blinkende twinkelende ding in de nachtelijke hemel, dat is verre familie ! De zon ? Familie. De maan ? Familie...

Ik denk dat we allemaal akkoord zijn, dat we weliswaar maar één klein stofje zijn ten opzichte van zo'n zon, maar waarom vinden we onszelf dan in hemelsnaam (naam waar onze familie huist) zo belangrijk?

Omdat er diep in ons nog iets van het twinkelende van de sterren zit?

Als ik je ogen kijk, wel.

Buiten enkele stoffige creationisten is ook iedereen het eens dat hier op dat kleine planeetje, alles geleidelijk is ontstaan. Op een bepaald ogenblik zijn er louter toevallig in de oersoep bepaalde bouwstenen samengevallen die het eerste "leven" vormden, en dan is alles eigenlijk rap gegaan , nu ja, rap... En de mens is mens geworden met ontstaan van de rede, daar stoppen de religies nu meestal "het" scheppen in.

Maar hoe meer we weten, hoe meer moeilijkheden we hebben met de bepaling van rede. De manier om het verschil tussen dier en mens vast te stellen wordt steeds vager, en steeds meer komt men tot de ontzettende vaststelling dat heel wat dieren ook hebben wat wij vroeger als de norm van rede beschouwden, ja, zelfs planten hebben in sommige gevallen dergelijke eigenschappen...

Kortom, het wordt steeds moeilijker vol te houden dat we iets speciaals zijn...de feiten drukken er steeds onze neuzen meer en meer op, dat we eigenlijk maar heel gewoontjes leven zijn zoals het andere leven hier op deze planeet.

Sommigen vinden dat hét argument om te spreken van dierenrechten en dergelijke, maar als we eerlijk zijn, en ook de planten hun zelfde rechten geven, dan gaan we binnen de kortste keren dood van de honger... We kunnen alleen maar deemoedig zijn, en vaststellen dat wij gewoon een stapje zijn in de biologische keten, en de enige fout die we hebben is dat we door allerlei kunstgrepen er in geslaagd zijn met veel te veel van één soort in dit biologisch bestek te zitten "wurtelen". We nemen veel meer dan de ons toegemeten plaats in, en om dat te kunnen verwringen we bepaalde van onze broeders zoogdieren en vogels tot een ras dat alleen nog zeer snel zeer veel vlees levert, of veel eieren legt of...en met de ons nuttige planten doen we hetzelfde.

Het is dan ook een lachertje nu plots te gaan vertellen dat we de natuur ontwrichten. We doen dit al generaties lang, alleen is het tempo waarmee we dat doen exponentiëel gegroeid. We hebben gedurende generaties de wereld verwrongen tot één groot nest van één diersoort. Er is dan ook bijna geen natuur meer over, en de moeilijkheden komen heus niet van de luchtvervuiling, het is gewoon zo, dat er in geen enkel gekend dierennest ook maar één nest bestaat waar de natuur nog ongeschonden is.

Wij moeten dus ofwel drastisch het aantal mensendieren verminderen, ofwel moeten wij aanvaarden dat we ook drastische ingrepen moeten doen aan ons nest, met alle nefaste gevolgen van dien. Het gekke is dat de oplossing deels voor de hand ligt, maar zo moeilijk is om door te voeren... We stellen vast dat waar er voldoende voedsel en voldoende bezigheid is voor het mensendier, ook zijn voortplanting daalt, met als gevolg meer ruimte naast het nestgedeelte. We zouden dus gewoon weg alle mensendieren moeten toelaten voldoende te eten en bezigheid te hebben, en het probleem lost voor een groot deel zichzelf op. Maar het mensendier is niet tevreden met genoeg te eten en genoeg bezigheid, hij wil meer, en dus neemt hij voedsel en goederen af van die mensen die mminder macht hebben dan hij/zij... Daardoor dwingt hij de grote meerderheid van de mensendieren in een situatie van honger en armoede, en we weten dat dit leidt tot meer en vluggere aangroei van die mensdieren in deze arme hongerige streken. Het is dus duidelijk dat we de moeilijkheden dus niet alleen zelf in leven houden, maar dat wij bewust de situatie verergeren.

Wat is het toch waardoor wij onszelf zo belangrijk vinden? dat sterrenstof???

tot de volgende ?

Geen opmerkingen: