Zo nu en dan maken Anny en ik een uitstap, eens een shopping dag, 's morgens op de markt, dan wat winkelen en 's middags eens lekker gaan eten. Daar wij houden van de lekkere hollandse komeinekaas, liefst knaroud, stappen wij wel eens richting Nederland...
Op de gewone marktdag is het al niet zo eenvoudig om een parkeerplaats te vinden die niet ver, liefst in het centrum ligt, maar nu was er ook nog eens kermis, en de markt was op een van de parkings...ik moet er dus geen tekeningetje bij maken hé...
Plots zag ik een P-plaatsje voor gehandicapten, daar ik de nodige kaart heb, zoef, mij daar netjes gezet...Maar in de stadje moeten de gehandicapten ook betalen voor de parkeerplaats, en dus stond daar zo'n kloteparkeermeter.
NU, niet getreurd, ik stopte één euro in dat ding, maar niets bewoog... Meer eurootjes had ik niet bij, trouwens ik was niet van plan om de nederlandse staatskas eigenhandig weer op poten te zetten, dus vroeg ik aan de dame van de winkel die net aan het vervloekte paaltje werkte, wat ik nu kon doen...
"Oh, mneer, as ik jou was, 'kzoch een ander perkeerplaatsje, anders setten se je er so op... " Ik keek nog wat vertwijfeld naar de gleuf waar mijn euro in verdwenen was, en plots zag ik twee politiemensen naderen... De redding...dacht ik.
Ik legde de zaak uit, en de politie bekeek aandachtig de meter, maar daar bewoog niets... Hij haalde sijn mobieltje uit sijn sak, en belde te pefoegde dienst meteen effen op. Hij explikeerde te saak, en wij krgen te horen tat ze er meteen aan souden komen (waaraan, dacht ik nog). Maar ik moch rustig plijven staan, se hadden het aan te pefoegde parkeerdienst gemeld. Zou ik niet een attestje van u kunnen krijgen om aan mijn raampje te leggen? Nee, meneer, so'n formeliertje hadden se niet, maar hij wilde me wel een priefje cheven waar ik self de poodschap kon op fermelden...So gesegd, so gedaan...
Toen we naar de markt wandelden, kwamen de voor ons wandelende pliesieagenten de man fan de parkeermeters al tegen, en ze legden mijn zaak uit. Voor alle zekerheid hield ik de man ook nog maar eens aan, maar hij bevestigde dat ik eerst netjes mocht winkelen, dat het voor hem en zijn collega's in orde was met mijn briefje en de verdwenen euro...
Brave pliesie !
In de namiddag, na ons middagmaal, kwamen we de pliesies nog eens tegen. We hadden ondertussen wel al weer centjes in de nu gemaakt meter gestopt, en ze groeten ons friendelijk, met de hand aan de pet! Friendelijk, ech, friendelijk.
Eerlijk is eerlijk, ik denk niet dat er bij ons veel flikken zijn die zo vriendelijk en zo behulpzaam zijn...en het is hier nochtans ook een toeristisch stadje....
Voila, 't was een kortje, maar ik ben gekresseveerd van al dat shoppen...
tot de volgende ???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten