Vandaag moet ik nergens naar toe. Oef ! Het lijkt er dus op dat het de eerste "gewone" dag is van de week !
Natuurlijk is het dan geen schitterend weer, eerder regenachtig, en zeker niet warm. Nu ja, ik moet niet buiten, dus dat is niet zo erg.
Gisteren heb ik nog een leuk "avontuur" beleefd, dat ik vergeten had in mijn opsomming...
Iedere morgen sta ik op, en ga ik plichtsgetrouw naar het toilet, een inspanning doen, om het dure schijtmiddel te doen renderen...Meestal gaat dat redelijk vlot, soms iets moeilijker, en heel af en toe gaat het niet... Gisteren was het zo'n dag... Ik zat een half uur vruchteloos (nu ja, vruchten...) te duwen, maar noppes. Ik maak me daar niet echt druk om, gaat het niet, de volgende dag is de hoop (l'espoir) dus te groter... Zoals iedere morgen, ga ik terug naar de slaapkamer, doe mijn pyamavest uit, en weeg me, op het electronische weeg toestel, op 100 gram nauwkeurig...
Ik ga dus naar de lavabo, pak mijn tandenborstel en de tandpasta, en begin mijn dagelijkse poetsbeurt. Terwijl ik zo bezig ben, voel ik plots dat "het" komt, dus, ik met het schuim op de lippen op het toilet gaan zitten (Want als ik niet onmiddellijk reageer, dan gaat de kans onherroepelijk voor bij !) en ja hoor ! De inspanning wordt beloond met een voldoening gevende grootte van ...awel, van dinges hé, je weet wel.
Naderhand poets ik mijn tanden verder, en na het spoelen denk ik, hoeveel zou dat nu schelen in gewicht ??? En ik terug naar de slaapkamer, de weegschaal terug van onder de kleerkast getrokken met mijn tenen, en hop...400 gram ! Vierhonderd gram zwaarder ! ZWAARDER !!!! En ze zeggen dat een electronische weegschaal zo nauwkeurig is !! Klote !
Terwijl ik me nadien stond te wassen, begon ik te lachen, eigenlijk had ik geluk ! Vermits mijn stront duidelijk lichter was dan de lucht (-400 gr !), kon ik dat ding evengoed van het plafond hebben moeten schrapen...
Dat ze mij maar niets meer vertellen over de grote nauwkeurigheid van die weegschaal ! Die dingen zijn niet beter dan de vroeger mechanische, die gaven je een goede indicatie van je kilootjes, en die moderne doen dat ook, alleen doen ze gesofisticeerd met cijfertjes na de komma, maar die duidelijk niet echt kloppen. Je bent verwittigd, geloof het maar niet als je denkt dat je 100 gram verlicht bent...Begin het maar te geloven als je echt een kilo verliest, en je dat dan nog enkele dagen na een kunt zien op je weegschaal !
Toen ik het aan Anny vertelde, zat ze ook te grinniken met de drol op het plafond...
Vanmorgen kreeg ik een mailtje van Claude, over de filtersystemen voor de tuinvijver. Ik heb hem omstandig geantwoord, want filtersystemen zijn mij wel bekend, na al die jaren aquarium en tuinvijver. Ik heb hem wel vergeten te vertellen, dat algen ook kunnen verwijderd worden met speciale middelen, te koop in de handel, maar wat belangrijker is, er is ook een chemisch middel in de handel, die het zweefvuil in het water doet samenklonteren, in deeltjes die wel door de filter worden tegengehouden. Alleen, ik vind dat middel niet in ons belgiekske (toch niet in mijn buurt), ik breng dat telkens mee van in Nederland. Voor de liefhebbers, het zijn plastic flacons met een blauw etiket, de naam is: FLOCULANT PLUS (Microbe-lift) De tekst er op is in het Engels, en het komt van de "Ecological Laboretories" Cape Coral FL 33909 (Florida ???)
Ik heb het al gebruikt in mijn aquarium èn in mijn vijver, en het is echt goed ! Het vergroot de zweefdeeltjes, die dan of in de filter blijven hangen, of naar de bodem zakken en blijven liggen.
Voila, na dit technisch rapport, terug naar de dingen van alle dagen...Vannamiddag ben ik toch niet thuis, ik kreeg een foontje van Lea, en we hebben afgesproken dat wij deze namiddag eens bij hen op bezoek gaan. Lea en Mandje zijn oude vrienden, van de weinige die nog steeds regelmatig contact houden, nog uit de tijd van het werk. Ik kan die mensen op één hand tellen. Ik hoorde dat indertijd van pa, hoe vlug de mensen je vergeten als je uit het midden verdwijnt, en ik kan het alleen maar bevestigen. Als je dan zelf minder goed weg kunt, en een deel niet meer kunt bezoeken omdat je de afstand niet meer aankunt, dan gaat dat verlies nog een stukje rapper. Ik verwijt die mensen niets, want ik herinner me te goed, toen ik nog werkte, hoe moeilijk het was om eens tijd te maken om bij een zieke op bezoek te gaan. Eigenlijk voel ik mij veel meer beschaamd omwille van mijn tekortkomingen toen, dan om deze van de anderen nu...Ik krijg terug wat ik zelf heb gezaaid denk ik dan bij mijn eigenzichzelvers. Nochtans weet ik nu verdomd goed hoe belangrijk dat menselijk contact is, als je zelf uit de boot bent gevallen door ziekte of zo iets. Ik kan je maar vragen, aan raden om zelf niet zo dom te zijn van je vrienden te vergeten en niet te bezoeken als ze eens ziek zijn, het is belangrijk voor hen...en misschien valt dan bij jou niet de bal terug op je eigen hoofd.
Voila, ik ga sluiten, Heb je al gezien dat we met rasse schreden de 500° editie van deze blog naderen??? Soms lees ik wel eens een stukje van maaaaanden geleden, en zit ik te grinniken met wat ik allemaal al gebroebeld heb...en soms denk ik...tedju, ik zou dat eens moeten uitprinten, zodat het blijft bestaan...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten