Toen Anny zwanger was van onze Bart, verwittigde de hinnik-oloog ons 3 maand voor de voorziene geboortedatum dat Anny héééél voorzichtig moest zijn, want ze had al opening om direkt te kopen...Toen de voorziene datum al een week voorbij was besliste dezelfde dokter om de weeën kunstmatig in gang te zetten...
Rond de middag werd Bart geboren, en in de namiddag was ik er al terug, op bezoek.
Toen ik uit de lift stapte, kwamen daar juist twee verpleegsters aan, die zagen mij, en begonnen te giechelen en al gibbelen verdwenen ze in een kamer... Ik was wat verbaasd, kontroleerde voorzichtig mijn kledij...
Toen ik bij Anny zat, kwam er een verpleegster binnen, ze zag mij en begon onbedaarlijk te lachen, en zonder iets te doen verdween ze, blijkbaar met de slappe lach...
Ik begreep er niets van, en Anny ook niet...
Enige tijd nadien kwam een andere verpleegster de kamer binnen..."Dag Madame, dag Tone"
Ik keek dat schoon blond verpleegsterke verbluft en verbauwereerd aan, met grote vraagtekens in mijn ogen... "Kent ge me niet meer ?"
Bleek dat het de vriendin was van Francine, en Francine was de kleindochter van onze buren (Pee en Mee). Blijkbaar moet ik als kleuter en kind regelmatig ook met haar gespeeld had als Francine in verlof was bij haar Mee en Pee ('t Was daardoor dat ik de buren ook Mee en Pee was gaan noemen, en ze zijn altijd Mee en Pee gebleven)...Ik herinnerde mij daar niets meer van. Zij blijkbaar wel, en blijkbaar had ze nog steeds contact met Francine, en die wist dat Anny daar lag van haar Mee, en had haar vriendin verwittigd...
En dan kwam de oplossing er ook van het vraagstuk van de giechelende verpleegsters... Dat brave kind had in de volle refter geroepen: "Zeg laat de dieë van kamer ... eens voor mij, ik heb altijd met haren vent gespeeld...."
De refter lag plat, en ik heb tien dagen lang niets dan vrolijke verpleegsters gezien...
Op 7 juli zal dat ook weeral 37 jaar geleden zijn... Bart was op 7 / 7 /77 precies 7 jaar oud, en we hebben daar toen een grootse viering rond opgezet... Jongens, we worden oud...
Vanmorgen naar de dokter geweest met Anny en de foto's van haar schouder...Ze moet kine krijgen en acupunctuur... Hopelijk helpt het wat, maar er is een scheurtje in haar pees, en dat zal wellicht een blijvend zorgenkind blijven... We zullen in dat geval met grote problemen zitten...als Anny een deel dingen niet meer aankan, dan kan niemand het hier nog aan...en zullen we voor een deel dingen hulp van derden moeten hebben...
Nu als het zo ver komt, dan doen we dat dan ook maar hé...
Tante was gisteren nog tamelijk gemakkelijk te overtuigen dat ze niet naar huis kan, en ik kon het haar inprenten dat ze naar een "hersteloord" moet, tot ze weer op de been is...Een leugentje om bestwil noemen ze dat... Ik was toch blij dat de buurvrouw er bij was, want die heeft bij tante een vertrouwensrelatie opgebouwd in al die maanden dat ze al drie maal daags met eten bij tante gaat...
Allee, ik ga er mee stoppen voor vandaag, tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten