met hier en daar en schapenwolkje...Mooi, ware het niet dat het vannacht al weer heeft geregend...
Zaterdag 3 maart is het dus de omloop van het volk, en 's avonds mogen wij in de school van Els heerlijk aanschuiven aan de kaas en wijn-tafel. Vorig jaar genoten wij ook al eens van de massa's soorten kaas, en nu mogen wij daar nog eens van genieten !
Dit wil zeggen, geachte wielerminnaar, dat je nog altijd héél welkom bent om hier van de koers te genieten, maar dat je er niet moet van dromen hier 's avonds je benen onder tafel te steken... wij gaan uit eten... en dat gebeurt ons zo zelden dat wij dat niet kunnen en mogen laten vallen. Nà!!
Misschien heb ik er ook weer zo veel pret als vorig jaar, toen ik beweerde dat ik de leerkrachten er zo kon uithalen, ook diegenen die niet aan 't werk waren...Ik heb gewonnen... Je kunt een leerkracht al op kilometers afstand herkennen als hij/zij praat met normale mensen (Sorry schoondochtertje lief, maar kleuterjuffen hebben dat (gelukkig!) niet of niet zo erg)... Ik weet niet wat het precies is, maar je ziet het aan de houding waarmee zij het eens zullen uitleggen.
Toen ik indertijd hoorde dat he lief van Bart studeerde voor schooljuf, spotte ik er altijd mee dat hij nog dikwijls ging moeten naar huis komen, om een briefje van zijn vader... Gelukkig is Els niet zo'n echte schoolfrik, op een of andere manier heeft de opleiding bij haar niet zoveel schade en ellende aangericht als bij de meeste anderen...Misschien omdat ze dan al verkeerde met zo'n rebel, zo'n creatieveling die wars is van alle conventies, en dus zeker van dat schoolse...
Je moest (en moet) tegen Bart maar zeggen "je moet" om zeker te zijn dat het niet gebeurt (Van wie zou hij dat hebben ???). Een doodbrave jongen, maar je moet hem niet proberen in een gareel te doen lopen. Nogal een geluk dat hij geen troep heeft moeten doen, hij was wellicht nog altijd bezig met corvee te doen...
Nu ja, wij zijn jaren aan een stuk opgekweekt als echte antimilitaristen, tot mijn broer plots beroepsmilitair werd...Toen moest ons vader plots het roer omgooien en zijn zoon de hand boven het hoofd houden... (Al vermoed ik dat hij daarvoor zijn eigen overtuiging voortdurend moest blijven onderdrukken...) Maar wat ik met de paplepel binnen kreeg, heb ik nooit meer kunnen afleren, en ik was gelukkig afgekeurd te worden, en nog véél gelukkiger dat alle twee mijn zonen daar ook in lukten ! Ik kan mij niet voorstellen dat ik hier in een putteke lig te schieten op en die ik nog nooit ofte nooit heb gezien... Ik denk dat ik een soldaat zou zijn zoals mij vader...Hij was scherpschutter met de FN, en toen de eerste duitse vliegers overkwamen schoot hij mee met de anderen, maar toen die vlieger terugschoot, veranderde hij, want dat hadden ze hem nooit gezegd... Hij lag dan aan de Lieve, een klein riviertje dat je nu moet zoeken met een vergrootglas op de kaart, en die dan "een verdedigingslinie" moest voorstellen...
Ons moeder daarentegen was wel altijd wat militaristisch (een vent in een uniform is toch zo schoon)... En als wij verhalen hoorden van tijdens de oorlog, dan denk ik dat ma een veel beter soldaat zou zijn geweest dan mijn vader...
Nondedomme, ik zit nu al zo ver in het verleden dat ik voor mijn geboorte zit... Nu ben ik zeker oud aan 't worden !
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten