Oh wat een verzopen dag. Het zicht door het raam is verrassend: Heel het zwerk is donkergrijs naar zwart, maar de horizon is een lichtende streep van helderblauw bijna wit heel sterk oplichtend ...te mooi om waar te zijn...
Heb jij ook al van die verrassende luchten gezien? Zo herinner ik mij dat ik ooit met tanteke en Anny op baan was van Zingem naar Oudenaarde (Lang geleden, 't moet dus nog met mijn vorige auto geweest zijn) voor mij plots een perfecte vierkante wolk zag ! Moest er ooit een schilder zoiets penselen, dan zegt iedereen dat hij wat mankeert...
Soms ook verrassende kleuren, op zee zag ik ooit een ondergaande zon helgroen oplichten. Wat er ook verrassend is op zee, is dat het water soms lichgevend is ! 't Schijnt t komen door kleine minuscule waterdiertjes die wat fluoriserend zijn, als de zee dan omgewoeld wordt door de schroef van het schip, dan zie je plots een helder spoor op de zee, lichtgroen naar geel neigend. Eén keer heb ik ook het St Elmusvuur gezien ! Alles op hetschip was gehuld in een spokachtg licht, beangstigend, ook al weet je wat het is..
Ik ben er (al) 60, en nog elke dag kan ik mij verwonderen over wat de natuur mij toont.
In mijn linde hangen nu de resten van een oud vogelnest, in mijn klimhortensia zie ik twee oude merelesten en het oude nest van een winterkoninkje, en ik zal mjn nestkastjes weer moeten uitkuisen, want ze zijn bijna allemaal bewoond geweest, één door bizarre bewoners: een kolonie rare bruine bijen, ik vermoed na opzoekingen dat het akkerhommels waren, maar zeker ben ik niet, want die beestjes huizen normaliter in de grond ???
t Kan natuurlijk ook zijn dat het een van die vele dwaalgasten was, die er misleid door het rare weer, veel verder noordelijk zat dan gewoonlijk.
Ik heb het beestje en later zijn talrijke kroost rustig laten zitten, en op een mooie dag waren ze plots verdwenen - uitgezwermd ?
Er is één ding dat ik mij beklaag...dat ik niet veel meer tijd en aandacht heb besteed aan de dagelijkse wonderen om mij heen, maar ja, in onze wereld moet je jagen en jachten, steeds meer en steeds verder gaan in de koers naar de "welvaart"...en we laten het wel-zijn nog al eens liggen !
Wellicht is dat ook een symptoom van ouder worden, maar ik hecht steeds meer belang aan de kleine dagdagelijkse dingen die ons omringen... Ik kan met verwondering kijken naar de kippen, naar een bloem, naar een wevende spin... Nu ja, nu heb ik daar ook de tijd voor -correctie !- nu neem ik daar de tijd voor ! Want tijd is een relatief iets ! Ik hoor het Kamielke Willemijns nog zeggen: Vroeger verfde ik mijn huis in de veertien dagen congé die ik had, nu ben ik gepensioneerd en ik ben al bijna twee maand bezig, en ik ben nog niet "t'enden"...Maar ja, ik heb ook nog nooit zo goed alles opgekuist, opgewerkt en geverfd als ik nu doe...
Met andere woorden je maakt je tijd naar je behoeften en naar je mogelijkheden, maar vooral: maar je eigen prioriteiten ! Als je een vakantiereis voor het schilderwerk zet, dan zal het schilderwerk wel moeten wachten...als je het huis voor de rest zet, dan zul je niet dikwijls op reis gaan...
Allee, 'k ga stoppen, 'k begin weer belerend te worden... (ouden mensen hé !)
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten