Gisteren, toen het met het maagmiddel en hoofdpijnmiddel iets leek te beteren, dacht ik plots: "'t Is toch geen griep hé ?"...Onmiddellijk oscillocccinum beginnen nemen, en ja hoor, na de tweede dosis (ieder uur eentje in noodgeval) bleek alles weg... 's Avonds toch nog eentje gepakt en alles is weer ok...
't Is toch echt een wondermiddel !
Allee, het voornaamste is dat ik er weer door ben. Ik had het moeten weten dat het griep kon zijn, eerst Veerle en dan Bart...maar ja, je maag en hoofdpin, dan denk je niet direkt aan griep hé...
't Weer is weer typisch herfstsss...Nat en grijs, weliswaar is het niet koud te noemen, toch niet voor de tijd van het jaar. We moeten inderdaad wel vaststellen dat er iets raars is met ons weer !
Of dat nu door de vervuiling komt of niet, gezonder wordt het er niet op ! Bovendien zijn de zekerheden weg, de mensen die ieder jaar overwinteren in Spanje, hebben daar nu ook maar raar weer, zeker niet iets waar je naartoe zou trekken om te overwinteren hé ? Het lijkt wel of onze winter aan 't overschakelen is naar het moessonseizoen, niet dat het zo véél regent, maar als het regent is het niet meer regenen maar wolkbreuken...
Het is niet meer gewoon... Ieder jaar zien we meer en meer mensen die in overstromingsgebieden zitten, en die dan de naam krijgen dat ze in een risico-zone zitten. Veelal was er vroeger niemand die dat ooit een risicogebied bevondt. Natuurlijk spelen er veel meer elementen mee dan de stortbuien, de steeds toenemende bebouwing, maar vooral het feit dat de landbouwgronden geen water meer kunnen opnemen zoals vroeger... De grond is precies toegebetonneerd door de steeds zwaardere landbouwmachines die er over denderen... Je moet maar eens proberen om in een landbouwveld nog één aardworm (regenworm !) te vinden...Je zal lang moeten zoeken! En het waren de aardwormen die zorgden voor de doorlaatbaarheid van de grond... Die beestjes hebben de strijd opgegeven, ze geraken niet meer door die telkens weer toegestampte grond ! Als het regent, dan zien we het water niet meer in het veld dringen, maar er over stromen, bijna net zols over een betonnen rijweg... Met dat verschil dat het in zijn vloed nog steeds wat van de bebouwbare opperlaag meepakt en zo een steeds toenemende erosie veroorzaakt... Men moet op een of andere manier de grond weer open maken, los maken, doordringbaarmaken, en weer bevolken met een natuurlijke habitat van wormpjes en dies meer... Zo lang ze dat niet inzien, zal het vechten tegen de bierkaai (lees watervloed) blijven.
Ik heb antwoord gekregen van Rato, de provinciale rattenbestrijdingsdienst! Een zeer vriendelijke en lange brief, waarvan de essentie luidt: iedereen is verantwoordelijk voor de bestrijding op zijn eigendom of gebruikte gronden... Het komt er op neer dat ik, en andere bewones van de wijk(en) die last hebben van ratten, eigenlijk de landbowers zouden moeten op hun verantwoordelijkheid wijzen dat zij ook op hun grond aan bestrijding moeten doen... Zeg tegen een boer maar eens dat hij rattenbestrijding moet doen op een braak liggend veld! Onafgezien van het risico van het vergift op de velden voor mens en dier... Ik heb teruggeschreven dat mijnsinziens ook deze bestrijding beter gedaan zou worden door bevoegde mensen met adequaat en veilige bestrijdingsmiddelen... Ik hoop nog maar eens op een antwoordje, en hopelijk een positief antwoordje... Ik kan en wil geen ruzie maken met de landbouwers die voor en naast mijn deur de velden bewerken...Maar ieder weldenkend mns zal ook wel inzien dat de resten van de maïs en vooral de hele hopen kleine patatjes die opde velden blijven liggen echte attractiepolen zijn voor ratten en ander ongedierte...Dat die beesten dan ook eens gaan kijken op drogere en warmer gebieden, lijkt mij heel normaal, maar niet plezant voor de bewoner...
Ik begrijp de stelling van Rato wel, maar je moet al ervaren bestrijder toch heel goed weten dat de bestrijding beter aan de bron gebeurt dan aan de uiteinden...
Nu ja, wie ben ik...
En wie luistert er nog naar de man in de straat in een land waar we massa's politiekers hebben, maar héél weinig mensen die ook leidsmannen zijn of durven zijn...
Kijk maar eens naar het huidige beleid van ons absurdistan... Ik moet niets meer zeggen zeker ?
Ik ga stoppen, de dag is nog lang en vermoeiend...Ik moet weer met tanteke op stap om een en ander te regelen voor haar...'t Wordt een duts, en dergelijke mensen kunnen dan niet anders dan panikeren als er een werkelijk probleem zich voordoet. Hopelijk komt alles vandaag in orde, dan is zij (en ikke !) weer een tijdje gerust. Ik heb de indruk dat ze ook wat begint te sukkelen met haren moteur, ze is zo "dempig"...Van het minste dat ze doet is ze kort van adem...
Allee, tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten