dinsdag, november 21, 2006

tanteke episode 318

Vandaag weer naar tanteke, nu naar de apotheker voor medicamenten voor haren tikker, en naar het Gemeen-tehuis (splitsing van Merho in Kiekeboe) voor haar nieuwe identiteitskaart. Hopelijk is nu alles in orde... En ben ik voor enkele dagen gerust...
Volgende week of zo mag ik zeker terug, want dan zal haar identiteitskaart er zijn en moeten afgehaald worden... Dat zal leuk worden met dat codenummer, 't menske weet bij de twaalfde slag van de klok allang niet meer dat er elf voorgaande waren... Ze wordt ontzettend vergeetachtig, als er nu een brief is die om een of andere reden enige tijd moet bewaard blijven, dan neem ik hem mee, want anders is hij niet meer te vinden, herinner u maar de historie met haar belastingsaangifte...er was geen spoor meer, van alle documenten was er geen een meer te vinden, zelfs de brief van de belastingen om in te vullen was verdwenen... Gelukkig heb ik dat kunnen regelen...
Ik zeg altijd, zo lang ze kan zelfstandig wonen...maar ik vrees met grote vrees dat die tijd aan 't korten is...

Ik verrek de laatste dagen van de pijn, en bovendien heb ik ook nog maagpijn. Zou dat nog altijd het gevolg zijn van die portugese brol die ik ooit moest proberen? Dat kan toch bijna niet ? Enfin, volgende week "mag" ik weer naar de pijnkliniek, eens horen wat hij zegt...Misschien is dat mede van het heen en weer krossen met tanteke, en de zorgen die ze mij geeft...

Is het bij jullie ook zo'n zot weer ? Ik heb al in de gietende regen gelopen, en nu schijnt de zon weer, maar de lucht komt al weer vol kolossale wolkenformaties, bovendien geen de "voorspellers" nog de kans op onweder met donder en bliksem... In november ? Nu ja, we hebben ooit in Houffalise in een fikse sneeuwbui gezeten, met donder en bliksem bovenop. Ne mens verschiet van niks meer.

Ik moet nu in stukjes schrijven, Veerle vindt het nu noodzakelijk om de steps in orde te brengen, banden oppompen, en vooral de sturen hoger zetten...Natuurlijk weet geen een van de vrouwen hoe dat moet, en pijn of niet, het moet nu...

Ik ga maar stoppen, en me terugtrekken op mijn "atelier", daar ben gerust (hoop ik)
tot de volgende ?

Geen opmerkingen: