Gisteren dus mijn akvarium gekuist en opgeknapt met wat nieuwe planten, en diene grote kabeljouw verwijderd... Alle andere vissen zijn nu weer heel goed zichtbaar. En, oh ja, ik heb er ook 4 grote appelslakken in gezet.
De man van de winkel deelde mij mee dat ik ook een klantenkaart kon krijgen, "of zet ik het bedrag op de kaart van Bart"...Wat doe je dan, als wijze grijsaard, wetende dat Bart daar heel regelmatig komt om levend voeder voor zijn verscheurende astronautusjes...
Bij Bart zit in zijn bak ook een hele grote plecostomus, een "ruitenwasser" van zo'n dikke 20 cm lang...Zijn lieve astronautusjes pakken soms dat beest bij een van zijn vinnen en sleuren hem heel de bak rond. Als Bart de ruiten eens wil reinigen, dan vraagt hij aan een van de kinderen om de vissen bezig te houden met zwaaien en tikken op de ruiten, zo niet, dan bijten ze in zijn vingers. Vissenliefde kan soms bizarre vormen aannemen.
Enfin, mijne bak is nu weer netjes.
Mijn rug niet, ik heb vannacht toch wel een uur of twee geslapen...Anny was enthousiast.
't Is nog niet over, ik zit hier schots en scheef, een beetje zoekend naar de beste houding, die dan na enkele ogenblikken toch ook niet de goede blijkt.
Vandaag is het bewolkt, maar tussendoor komt de zon piepen. De zon staat al op om 8.15 uur en gaat vanavond onder om 16.48 uur... We zijn bijna december en het is nog altijd niet koud. Wellicht gaan we volgend jaar weer een nacht vorst hebben eind juni, zoals dit jaar. Wij staan daar niet zo bij stil, maar mensen die moeten leven van de teelt van tere plantjes...
Er is inderdaad something rotten in the our kingdom .
Ik ben bezig aan een klassieker, als ik de eerste korte zin zeg, dan zullen wellicht velen onder u direkt weten over welk boek ik het heb.
"Call me Ishmaël" in de nederlandse versie: "Noem me maar Ismaël"
Weet je het al ? "Moby Dick, The White Wale"
Heerlijk boek van Melville, schrijver en doet-al die in zijn tijd geen of toch zeer weinig erkenning kreeg voor zijn werken.
Ik had juist gedaan met Stella, een prachtige roman van Jan de Hartogh. Ik hou niet zo van liefdesstory's, maar dat is een mooie, het is eigenlijk een oorlogsverhaal, waaraan een soortement liefdesverhaal is aangebreid.
Al gezien? de blaren vallen zeere ! Ondanks het blijvend warme weer verliezen de bomen toch hun blaren. Alleen duurt de herfst zo wel veel langer, en begon hij ook veel later. De eerste boom in mijn omgeving verloor zijn blaren op het normale tijdstip, mijn notelaar, maar al de rest is veel later. Vandaag merkte ik dat nu ook bijna alle blaren van mijn Hydrangea Petiolaris gevallen zijn. Eigenlijk werd dat wel tijd ! Ik heb aan mijn voordeur een licht hangen die aangaat als het duister wordt, maar die lamp zit grotendeels tussen de blaren van mijn klimhortensia, en nu, met de vroege avonden, zie ik toch graag wie er voor mijn deur staat ! Ik ga deze winter toch eens zien of ik die lamp wat meer bloot kan maken zonder mijn hydrangea teveel te schenden. Hij bloeit ieder jaar zo uitbundig,en de bloemkronen blijven heel de winter een sieraad.
'k ga stoppen, tot morgen ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten