Vanmorgen in de winkel opnieuw ne kleine die denkt dat ik sinterklaas ben. Nochtans is mijn baard nog niet echt wit, er zit nog een beetje peper in het zout. Maar blijkbaar is de baard al meer dan voldoende om het kind te doen wegdromen. Dat stoort mij niet in het minst, maar je moet dan de moeders en/of bomma's zien ! Leuk, hoewel ze er niets kunnen aandoen, zelfs niet eens zelf iets deden of zegden, zij zijn dan gegêneerd...Je moet dan eens zien hoe ze rondkijken naar alle richtingen, behalve naar mij, zien hoe ze een blosje krijgen, dwars door de laag dagcrème of andere smeerseltjes heen.
Dat vind ik dan weer plezant. Inwendig supporter ik met diene kleinen die er grandioos in lukt zijn moeke te doen blozen.
Ik denk dan aan mijn broer terug... Ik was nog heel klein, en mijn herinneringen aan het feit zijn veel meer gebaseerd op het steeds herhalen van deze leuke familiehistorie, dan op het feit op zich.
Men had juist voor het eerst de mode gelanceerd dat de vrouwen ook wel een lange broek konden dragen... Mijn vader, die altijd wel plezante commentaar had op dergelijke zaken, had 's avonds voordien nog zitten reageren dat die man daar dan wel op de boord van zijn bed zou zitten wenen, omdat zijn echtgenote met zijn broek weg was ...
's Anderendaags was het een mooie zonnige dag, en wij gingen met ma wandelen in't bosje (Het Maria Hendrika Park te Oostende). Mijn broer liep zo'n honderd meter voor ons uit, en toen daar plots een moderne vrouw aan kwam met een lange broek aan, draaide mijn broer zich om en schreeuwde zo luid hij kon naar ons: "Kijk ma, die heuren vent zit nu ook op de boord van zijn bedde te bleiten omdat ze met z'n broek weg is"
We hebben die dag een heel andere wandelrichting genomen dan anders...
Leuk, alhoewel mijn moeder wellicht ook niet akkoord zou gaan met die omschrijving.
Vanmorgen zijn we naar de rommelmarkt geweest te Machelen (Bij Zulte, Annemie, dat andere Machelen is voor mij niet bereikbaar !). Ik had geluk, de parking was pleivol, maar juist voor mij reed er een wagen weg, en ik had een plaatsje. Toen wij weer naar huis gingen, zagen wij een wagen met een jong echtpaar (of toch een koppel...) die juist zuchtend wou wegrijden van de parking, om verderop een plaatsje te zoeken. Ik deed teken dat ik wegging, het dametje wipte uit de wagen en ging met ons mee, terwijl haar man weer de parking opreed. Ze waren content, en ik ook, ik had weer mijn goede daad van de dag gedaan.
We hebben vanmiddag, zoals vaak als we gaan rommelmarkten, een stuutte met een boterham gegeten...zo is Anny ook eens op haar gemak, en we hebben daar geen nadeel van.
Ik ga nu maar eens in mijn nieuwe (oude) boeken kijken...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten