zondag, maart 26, 2006

Imbeciel...

Tot mijn verbijstering ben ik, in de werkelijke, oorspronkelijke betekenis van het woord, een imbeciel...Het komt immers uit het latijn im (=met) en baculus (=stok). Mensen die met een stok gaan...Awel merci, maar ja, eigenlijk moet je dat niet verwonderen hé, zo zijn er veel woorden die geëvolueerd zijn naar een totaal andere betekenis dan oorspronkelijk:
de onnozele kinderen = onschuldige
loos : oorspronkelijk slim, sluw (de loze vos)

Maar het is toch leuk, ik heb het al gezegd, taal is leuk !

Ik heb de laatste dagen twee prachtige boeken "verslonden". Als eerste ELENI van Nicholas Cage, die opzoekt hoe en waarom en door wie zijn moeder is vermoord. Het geeft u een beeld van een revolutie in Griekenland, vlak na de oorlog, waar broer tegen broer vochten, soms verplicht werden te vechten. Het beschrijft hoe de meeste mensen helemaal geen helden zijn, maar proberen hun eigen vel te redden, ook al is dat ten koste van het leven van hun buur.
Een bitter hartverscheurend boek, met een schrijver die ondanks alles blijft zitten met een gevoel van onmacht, ook al vond hij de schuldige, ook al had hij de kans hem te doden...
Het tweede boek was VERSCHEURDE STAD van Pluckett (of zoiets - ik ben een kei in namen)
Dat gaat over Ierland, de concurrentie tussen rooms en protestant, maar vooral over de afgrijselijke armoede van de arbeiders, de grote stakingen en vooral de grote lock-out, waardoor de arbeiders opnieuw in de verdrukking terecht komen.

Het zijn twee boeken die je moet lezen, ze zijn beklijvend !

Nu ben ik bezig met een lichte roman van Aster Berkhof, om te bekomen van de drukkende sfeer van wanhoop in de verscheurde stad.

Ik heb dat wel nodig, ik leef zo mee in mijn boeken, dat ik werkelijk beleef wat er in gebeurt. Dat is volgens mij de enige manier om werkelijk te lezen, en wellicht ook de reden waarom echte lezers steevast zeggen dat het boek veel beter is dan de film. In een film zie je een ander alles ondergaan, in een boek vereenzelvig je jezelf met de personages.

Vandaag ben ik naar een (klein) rommelmarktje geweest, vond er niets, buiten één ... boek...

Ik ga echt problemen krijgen met het opbergen van mijn boeken. Zonder strips (ik heb er daar ook een heel pak van) zit ik al boven de vierduizend boeken. Ik heb deze allemaal gelezen, sommige niet helemaal, die mij niet bevielen, maar vele ook al meerdere keren.

Voor mij is een boek een stuk van mijzelf.

Een gelukkig lezer hoopt u morgen weer te zien !
tot lees ?

Geen opmerkingen: