Nee, ik weiger nog langer over het weer te praten.
Deze namiddag ga ik op ziekenbezoek bij Norbert. De man kreeg slecht nieuws te horen van de dokters...inoperabel. Hij moet nu maar pogen zo voorzichtig mogelijk te leven, te eten, te ademen... Leuk is anders. Vooral omdat je het niet echt voelt als je rustig zit te eten, nee, dat mag niet, je moet regimen...
Kijk, ik kan bijna niets meer doen, maar het verbied zich zelf, als ik iets te veel doe, dan is daar de onverbiddelijke pijn, een bitter, maar toch een signaal. Bij Norbert dus niet, geen verwittiging, als hij te veel (eet, drinkt, wandelt, of wat dan ook) doet, dan is er geen verwittiging meer, maar alleen de finale, het niets meer.
Dju, ik heb dan liever mijn pijn. (Wellicht zegt hij nu: "Het doet toch geen pijn") En zo troosten we allemaal ons zelf.
Sinds enkele dagen hebben we een nieuwe postbode (tijdelijk of niet weet ik niet)
Een vriendelijke jonge man, die duidelijk instructies heeft gekregen van zijn voorganger, ook hij loert even binnen, en als hij mij ziet zitten aan de computer, dan zwaait hij, en komt naar de voordeur om de post af te geven. Met hem heb ik nog niet datzelfde contact, maar als hij langer blijft, dan komt dat ook wel, dan zal ik hem weer duvelen en hij mij. Dan zal hij ook uitbundig zwaaien als hij een enveloppe heeft met een ruitje, "Kijk, weer een factuur !, Mijn dag is goed !" En dan zal ik hem weer uitkafferen dat hij facturen moet bezorgen aan de mensen met geld, niet aan mij..."Dan moet je ook niet zoveel kopen!" zegt hij dan...
Het is een onderbreking van de dag, en dat doet deugd.
Weet je, als je door een of andere reden gebonden zit aan huis, dan is iedere onderbreking een godsgeschenk.
Goh, wat heb ik spijt dat ik in illo tempore niet meer tijd heb gemaakt voor zieke vrienden en kennissen...Nu weet ik wat dat voor hen betekent.
Als je dit leest, en je bent nog gezond, denk daar aub eens aan, niet voor mij, ik verveel me gelukkig niet, maar er zijn er zovelen die thuis gebonden zitten, en zich de ganse dag van uur naar uur slepen, in een eindeloos vervelen...brrrr...doe er iets aan als je kunt. Alvast in hun naam bedankt !
Tot morgen ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten